... gdzie się usprawiedliwia a wręcz afirmuje morderstwo. „Bohater” jest pozbawiony empatii dla swojej klasy. Wybiera najkrótszą z dróg. Drogę pozbawioną wysiłku czy inteligencji. Korzysta tylko z okazji, w okrutny, atawistyczny sposób.
Historia miała pokazać, jak wyższa hinduska kasta wykorzystuje ubóstwo i brak wykształcenia klasy biednej. Ale coś wyszło nie tak. Balram ociera się o osobowość socjopatyczną. To on swoich pracodawców zaczął traktować jak rodzinę. On narzucił takie relacje. Wrósł w nich jak pasożyt i nie dał się usunąć. A mógł, nie raz, nie dwa swoje życie zmienić w sposób uczciwy.
Śmierć dziewczynki nie zrobiła na nim najmniejszego wrażenia. Potraktował ja jak rzecz, której rodzice się nie doliczą. Kierowcę wygryzł z posady, by zająć jego miejsce. Traktując w ten sposób ludzi, jednocześnie sam chce być traktowany uczciwie.
Z zimna krwią planuje i morduje człowieka, który przecież go nie skrzywdził. Jego wina było to, że miał pieniądze. Czy to usprawiedliwia morderstwo?
I te rozbieżności. Przez całą historie tłumaczył swoje postępowanie obawą o rodzinę. Że to te „cugle” trzymały go w takim stanie. By, suma summarum jednak siebie postawić ponad i cugle zerwać. Niespójne to. I do tego ni krzty wyrzutu sumienia. Niby nie jest z tego dumny, ale tez się nie wstydzi. Całkowicie się usprawiedliwił, redukując dysonans poznawczy innym, wg jego zasad, właściwym traktowaniem pracowników. W swej głupocie nie mając świadomości, że fortuna kołem … I, że kiedyś, ktoś, jak on …
Film, jak już wspomniałam ma dziwny przekaz. Jest niespójny,z logicznymi dziurami i chaotyczny. Na żadnym etapie tej historii postać Balrama nie wzbudziła mojego współczucia. Jest konformistą i oportunistą. I o wiele bardziej zaangażowała mnie historia Ashoka i jego żony. I to Ashoka, jako ofiary ambicji „po trupach” było mi żal. Nie zasłużył na taką straszną śmierć. W ogóle na śmierć nie zasłużył.
Porównanie Balarama do tak szlachetnego zwierzęcia jak biały tygrys to profanacja. I ta scena z tygrysem w klatce …
I to nie jest jak w opisie „wspinaczka po drabinie sukcesu” Tam gdzie jest zbrodnia, nie ma sukcesu.