Dla mnie - jako biegacza - ten film jest krzywdzący. Pokazuje tę pasję wzbudzając u widza grozę, że te całe bieganie ultra to forma uzależnienia, która sprzyja osamotnieniu, zrujnowaniu relacji interpersonalnych i jest podyktowane tylko głęboko drzemiącymi kompleksami. A tak nie jest i znam wielu biegaczy ultra trail, którzy naprawdę znaleźli złoty środek i w ich życiu jest miejsce na pracę, trening i udane życie prywatne - tylko, jak mniemam, tacy nie zgodzili by się na udział w filmie nastawionym na pokazanie amatora biegania jako zwykłego nieudacznika, zimnokrwistego korpomenago, człowieka gotowego kosztem utraty zdrowia podjąć walkę o medal czy osoby, która miała od dzieciństwa pod górkę.
Niemniej, gratuluję głównej bohaterce dotarcia do mety. To jest jaskrawy przykład tego, że siła woli jest gotowa przenosić góry, nawet jeśli organizm już jest bliski stanu agonii.