I jeszcze parę słów,w kwestii wyjaśnienia mojej niskiej oceny.Poniżej widzę wiele pochwał w stronę filmu,odnośnie jego zaskakującego,oraz nowatorskiego zakończenia,które wcale takim zakończeniem nie jest,ponieważ już wielokrotnie pojawiał się sam motyw zniekształconego odbioru rzeczywistości,na skutek zaburzeń psychicznych,między innymi w filmach takich jak "Fade to black"-1980,"Happy birthday to me"-1981,czy"My bloody valentine"-1981.Teraz mamy jedynie jedną z jego wariancji.Esencja tego motywu,czyli scena w szpitalu,diametralnie zmienia odbiór filmu,ale według mnie,niestety nie na dobre.Okazuje się wtedy,że wszystkie spostrzeżenia oraz odczucia,jakie dotyczyły filmu,w rzeczywistości dotyczyły wyłącznie wersji wydarzeń przedstawionej z perspektywy Marie,więc nie wiemy tak naprawdę,co się wydarzyło w rzeczywistości,nie wiemy ile w tej "retrospekcji" było prawdy,a ile inwencji twórczej mózgu bohaterki,równie dobrze mogła nie zabić ani jednej osoby,a przedstawione wydarzenia,mogły się całkowicie nie pokryć z oglądaną przez nas wersją.Reasumując,przez pryzmat przedstawionej fabuły,ocenić możemy jedynie główną bohaterkę,o co w moim przypadku było szczególnie trudno,bo nie zdobyła mojej sympatii,ani przez swoją aparycję,ani przez osobowość.Konkludując,dostaliśmy około półtorej godziny obrazu rzeczywistości,wykreowanej przez niesprawny mózg bohaterki,bez wyraźnych przyczyn i skutków,chociażby naszkicowanych w szerszej perspektywie.