Borowczyk chciał zekranizować dramat Słowackiego w Polsce, ale nie uzyskał pozwolenia ówczesnych władz. Ostatecznie zrealizował swój projekt we Francji, przenosząc akcję pierwowzoru w tamtejsze realia średniowieczne.
Żona reżysera, piękna Ligia Branice, wciela się w postać tytułowej damy - obiektu męskich pragnień. Dla swojego starego męża, pana ziemskiego (wielka kreacja Michela Simona), bohaterka jest cenną własnością, którą "przejąć" zamierza sam król. W zupełnie innych kategoriach postrzegają Blanche dwaj młodzieńcy - jej pasierb oraz paź wspomnianego władcy. W ich relacjach z nią realizuje się koncepcja tzw. miłości dworskiej - uczucia niemożliwego do spełnienia w warunkach hierarchii feudalnej.
Choć wizualna oprawa tej tragicznej historii odpowiada artystycznej estetyce epoki, to charakterystyczne dla Borowczyka zabiegi formalne, zwłaszcza celebrowanie znaczących detali, nadają całości oniryczny, nieco surrealistyczny klimat.
Mistrzowskie osiągnięcie reżyserskie, wciąż praktycznie nieznane w ojczyźnie twórcy.