Bliźniaczki

W 2003 roku w Chinach znaleziono dwie bliźniaczki porzucone przez matkę w tekturowym pudełku zaraz po urodzeniu. Gdy trafiły do domu dziecka zadecydowano o natychmiastowej adopcji. Władze wpadły jednak na pomysł rozdzielenia rodzeństwa i postanowiły utrzymać ten fakt w tajemnicy. Aleksandra trafiła do rodziny w Norwegii i zamieszkała wW 2003 roku w Chinach znaleziono dwie bliźniaczki porzucone przez matkę w tekturowym pudełku zaraz po urodzeniu. Gdy trafiły do domu dziecka zadecydowano o natychmiastowej adopcji. Władze wpadły jednak na pomysł rozdzielenia rodzeństwa i postanowiły utrzymać ten fakt w tajemnicy. Aleksandra trafiła do rodziny w Norwegii i zamieszkała w spokojniej, malowniczej wiosce Fresvik. Z kolei Mia wyjechała do Stanów Zjednoczonych do rodziny mieszkającej w gwarnym Sacramento. Dzięki nieoczekiwanemu splotowi zdarzeń rodzice dziewczynek spotkali się jednak przypadkowo w trakcie procedury adopcyjnej w Chinach i postanowili rozpocząć śledztwo, podczas którego wyszło na jaw, że obie dziewczynki są bliźniaczkami. Rodzice Aleksandry i Mii nie ukrywali tego faktu, a dziewczynki dorastały mając świadomość, że na drugim końcu świata żyje ich biologiczna siostra. Regularnie kontaktowały się przez telefon i pisały listy. Pomimo że mówiły w różnych językach, a ich życie wyglądało zupełnie inaczej, to naturalne więzy krwi nie wygasły. Gdy skończyły 8 lat, rodzice Aleksandry postanowili przyjechać do Norwegii, aby za zgodą rodziców Mii zorganizować siostrom spotkanie. W filmie obserwujemy, jak ono wygląda i w jaki sposób obie dziewczynki reagują na siebie po 8 latach rozłąki. Okazuje się, że nie tylko są do siebie łudząco podobne, ale łączy je również widoczna, choć trudna do opisania, tajemnicza i nierozerwalna więź, dzięki której dogadują się doskonale, choć jedna nie rozumie języka drugiej. Aleksandra jest jednak bardziej refleksyjna od nerwowej Mii, na co z pewnością miało wpływ spokojne otoczenie, w którym się wychowała. więcej