Obejrzałam jedynie godzinę. Nie trafił do mnie zupełnie, a rzadko przerywam seans. Mimo pięknych ujęć, wspaniałej Any de Armas, od której wprost nie można było oderwać wzroku, uważam, że jest to film raczej średni. Zbyt szybki przeskok z dzieciństwa do już rozbujanej kariery, dziwne sceny z wewnętrznymi przemyśleniami. Ciągnęło się to bardzo, a sama główna bohaterka sprawiała wrażenie głupiutkiej, wykorzystywanej z każdej strony, zagubionej i bezwolnej blondyneczki. Wyobrażam sobie, że zarówno dzieciństwo i robienie kariery nie było w jej wypadku usłane różami, ale w pewnym momencie odechciało mi się to już zupełnie oglądać.