Bardzo sympatyczna rzecz. Wampir budzi się z e snu w jakimś pustostanie po tym, jak trafia go piłeczka golfowa wystrzelona przez jakiegoś miejskiego golfistę z dachu. Szybko poznaje laskę sprzedającą donuty i jej kolegę taryfiarza, który ma problemy z lokalnymi gangsterami. Wkrótce pojawia się też ex wampira, która najwyraźniej ma do niego żal za to, że ją zostawił i... poszedł spać?? W każdym razie bądźmy szczerzy, horror z tego niby cienki, komedia w sumie tylko w kilku miejscach zabawna. ALE: czuć w tym ducha kina niezależnego lat 90-tych, które kocham. Jest cameo Cronenberga jako bossa gangsterów, obsada jest charyzmatyczna, lokacje są fajne (za to lubię obskurne miejskie kino klasy b z Kanady lat 80-90): pustostany, obskurne kamienice, cmentarz, knajpy. Jest też fajna ścieżka dźwiękowa. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie dość daremny, pisany na kolanie scenariusz, kiepskie efekty i durna melodrama pod koniec. Sami bohaterowie natomiast, choć ledwo zarysowani, budzą sympatię. Mi oglądało się to naprawdę przyjemnie.