Film w stylu Allenowskim - "beznadzieja egzystencji" wylewająca się z ekranu dość skutecznie zohydza odbiór filmu. Tym razem ta "beznadzieja egzystencji" u głównej postaci nie bierze się z jej rozterek nad tym, co znaczę w skali kosmosu i jaką spuściznę po sobie zostawię, ale ze zwykłego, przyziemnego braku pieniędzy na wiedzenie życie milionera. Obraz sam w sobie nie byłby zły, gdyby ten wątek był tylko wątkiem drugoplanowym. Niestety rozdmuchanie go do filmu pełnometrażowego, powoduje, że staje się przewidywalny i przez to zwyczajnie nudny. Salw śmiechu też bym się nie spodziewał, więc nie wiem dlaczego ktoś okrzyknął film najlepszą komedią Allena do lat - według mnie od 10 lat wszystkie one są na tym samym poziomie (max 4 na 10).
Na plus Blanchett, która zagrała rewelacyjnie (choć nie lubię takich ról, to doceniam)