Wszystkie moje wiersze są o miłości lub o śmierci. Nie ma innych tematów – napisał w 2000 roku znany rosyjski kontestator i poeta Boris Ryży. Rok później, w wieku 26 lat, powiesił się w swoim mieszkaniu. Siedem lat po tym zdarzeniu siostra poety postanawia poznać prawdziwe motywy samobójstwa brata. Wraz z reżyserką filmu za pośrednictwem kamery próbuje przywrócić pamięć o krótkim, lecz burzliwym życiu człowieka, którego poezja idealnie odzwierciedla życie oraz emocje przejściowego pokolenia okresu pierestrojki.
Zostaliśmy wyrzuceni z komunizmu, ale nie udało nam się wprowadzić do kapitalizmu – pisał Ryży, wyrażając niezadowolenie z powodu braku zmian w swoim kraju. Czasy pierestrojki, powszechnie kojarzone z demokracją i ładem, tak naprawdę były bardzo dalekie od ideału. Młodzi ludzie z małych robotniczych miast zostali zawieszeni w próżni, żyjąc bez żadnej nadziei. Powszechnie szerzył się rozbój, kradzież i gangsterstwo. Najtragiczniejszym bohaterem filmu okazuje się być jednak sam Boris Ryży, który podjął ostateczną, katastrofalną decyzję, dotyczącą swego życia.
Film pokazuje postać Ryżego w różnych ujęciach i z różnych punktów widzenia. Znajomi i rodzina wspominają poetę raz jako delikatnego i wrażliwego mężczyznę, innym razem jako pozbawionego taktu gbura, chuligana i awanturnika. W archiwalnych nagraniach Ryży jawi się jako kontestujący, zbuntowany i melancholijny artysta, który w czarnym uniformie i z nostalgicznym uśmiechem na twarzy swobodnie spaceruje po zaśnieżonych ulicach Jekaterynburga. W ten sposób powraca on na chwilę do świata żywych…