Dla mnie film dobry z małym plusem. Podobał mi się strasznie klimat, który właściwie był taki nijaki i dzięki temu przypadł mi do gustu. Choć mocno wahałem się, jak ocenić film, bo strasznie wkurzało mnie zachowanie głównego bohatera w stosunku do Dziewczyny. Może to inna kultura, ale mało kto po tylu upokorzeniach, zdradach i odmowach byłby wstanie dalej żywić jakieś pozytywne uczucia. Dlatego też wydawało mi się to strasznie irracjonalne (a gdy była scena, w której Chiharu pyta, czy nic sie nie stało Aoyama, to miałem ochotę, żeby główny bohater walnął ją z piąchy). Dlatego ulżyło mi, gdy wepchnął flądre do pociągu.

Rzeczywiście, druga połowa filmu była zdecydowanie inna niż pierwsza. Początek zwiastował, że będzie dużo hentaiowego humoru, jednak później reżyser poszedł w stronę osobistych dramatów bohaterów. Główni bohaterowie świetnie sprawdzili się w swoich rolach. Mei Kurokawa wyglądała tutaj wyjątkowo ślicznie...a powiedzieć, że Kazunobu nie jest zbyt piękny to nic nie powiedzieć :D

Bardzo interesująco przedstawiono relacje dwójki głównych bohaterów. Pomimo, że Tanishi zaliczył wtopę, to moim zdaniem Chiharu zachowywała się bardzo nie w porządku w stosunku do niego. Momentami w ogóle nie było wiadomo o co jej chodzi. Raz udawała miłą, innym razem mówiła, że go nienawidzi, ale to co na końcu odwaliła to aż dziw, że Tanishi nie rzucił ją pod pociąg. To świetny film zniechęcający wszystkich entuzjastów (w tym mnie) na związki z Japonkami. Niektóre naprawdę mają takie charakterki jak ona. Ale mimo wszystko, bardzo przyjemnie się na nią patrzyło.

Jak dla mnie najlepszy film tego reżysera to call boy, ten ląduje niżej, ale to nie znaczy, że był zły. Życzyłbym sobie trochę innego potoczenia się spraw i równie ciekawej drugiej połowy filmu co pierwsza.