Mam podobne odczucia;]Opowiadanie Iwaszkiewicza bardzo mi się podobało. Pomyślałam że może film Wajdy będzie też udany i postanowiłam go obejrzeć ( chociaż nie przepadam też za Olbrychskim:P), niestety czekało mnie duże rozczarowanie. Po pierwsze udźwiękowienie filmu jest tragiczne ( ciche dialogi i strasznie głośna muzyka), pomijając to, obraz jako całość jest nudny i bez wyrazu. Pozostawia po sobie jakiś niedosyt. To co pozostało w mojej pamięci to dosyć zabawny kolor włosów Łukaszewicza:P

no właśnie skąd on ten kolor wziął???
przecież palette jeszcze wtedy nie było:D

To samo miałam napisać - fatalny dźwięk! Co chwilę musiałam używać pilota, muzyka aż huczy, a dialogów w ogóle nie słychać :( I jak tu się wczuć w film? Zresztą sama fabuła, szczerze mówiąc, też mało wciągająca. Niestety, tego seansu nie mogę zaliczyć do najprzyjemniejszych... Plus dla aktorów i autora zdjęć.

Dźwięk w polskim kinie to już legenda.Lepiej, co nie znaczy że zupełnie dobrze, jest od połowy poprzedniej dekady. A ,,Brzezina" to ewidentny przypadek niechlujstwa w obszarze technicznego zapisu audio.
A sam film jest przykładem kunsztu Wajdy w przenoszeniu na ekran zmysłowej prozy Iwaszkiewicza.Tytułowa brzezina, oprócz estetycznej atrakcyjności, jest swoistym polem gry między śmiercią i życiem. W takiej scenerii rozgrywa się historia dwóch braci, którzy jakby nie zawsze zdawali sobie sprawę z tego faktu i nie zawsze to akceptowali a miedzy nimi kobieta, w gruncie rzeczy nie pasująca do żadnego, jednakże pozwalająca i sobie i im na tworzenie takiej relacji. Przyznaję, ten opis dość pokrętny ale ogląda się to z dużą satysfakcją, z tym że mimo wszystko wolę ,,Panny z Wilka".Good night and good luck,esforty.
7/10

Dla mnie film jest urzekający...Dobrze pociągnięty wątek rywalizacji obu braci, świetne aktorstwo Olgierda Łukaszewicza no i piękne, malarskie kadry. Czysta poezja, zwłaszcza w ostatniej scenie !