Niestety moim zdaniem niewykorzystany potencjał zarówno jako body horror, jak i jako reinterpretacja. Bardzo powierzchowne nowe odczytanie baśni, wiele elementów baśniowych aż się prosiło o wykorzystanie, a jednak wykorzystane nie zostało. Body horror? Błagam, kilka scen, i to nieszczególnie mocnych, jedynie ogólny klimat celował w body horror i naturalizm, co było bardzo dobre, ale znów... tylko liźnięte.
Bardzo dobra muzyka, bardzo dobry zamysł.
Bardzo dobra końcówka, podczas której widz, wbrew wszystkiemu, zadaje sobie pytanie... Kto tu właściwie jest zwycięzcą? Bo tylko jedna bohaterka śmieje się szczerze, choć nie ma zęba ani palców u stóp, a druga... tylko uśmiecha się sztucznie do mężczyzny, którego nie kocha. Który może da jej pieniądze, a może nie da, a nawet jeśli to, nomen omen, za jaką cenę? Za metkę kochanki stajennego lub stajennych?
Podziękuję.

Ogólnie film dobry. Ale mógłby być dużo lepszy. Bardzo dobry motyw gnijącego na stole ojca. To ciasto i makaron, którym Kopciuszek karmiła siostrę... Pojawiło się w mojej głowie pytanie, skąd je wzięła ;) Agnes jest ewidentnie negatywną bohaterką. Macocha za to świetnie zbudowana postać, pięknie pokazana desperacja kobiety, która zatraca się w swojej powinniści utrzymania rodziny, podczas gdy sama nie jest w stanie na jej byt zapracować. Aż w końcu zapomina, o co właściwie walczy, i traci córki.

A dowodem na to, jaka to średniawka, jest pytanie, które najbardziej we mnie krzyczy po seansie...
Dlaczego siostry wzięły tylko jednego konia???