Widziałam ten film dobre kilka lat temu. Trafiłam na niego przypadkiem, przełączając kanały
telewizyjne, bardziej z nudy, niżeli w poszukiwaniu czegokolwiek. I takim trafem trafiłam na ten
film.
Zaczęłam oglądać od momentu, gdy Brunon po raz pierwszy zobaczył obóz, tak naprawdę nie
wiedząc czym on jest w istocie.
Dwaj chłopcy wcielający się w główne role, zrobili to na tyle dobrze, że faktycznie cała reszta
(aktorów) była dla nich tłem.
Najbardziej wstrząsająca jest końcówka filmu. W pewnym momencie sama broniłam się
przed tą myślą, aby to o czym myślę, nie było prawdą... A jednak stało się..
Ojciec i matka Brunona są takim symbolem, ironii losu. Co miało być "tylko" pracą ojca
chłopca, stało się największą karą dla niego, jego żony i ich córki.
Niezwykle emocjonująca scena. Film, w istocie powinien być pokazywany dzieciom w
szkołach. Młodsze pokolenia, muszą być informowane o naszej przeszłości, historii
(przeszłości całej Europy) . Inaczej takie piekło znów może się powtórzyć. Jak wiemy, w wielu
miejscach na świecie niestety wciąż trwa, pod taką bądź inną postacią...