Zapewne wielu uważa, że film ten to zwykła bajka, a fikcyjne sytuacje pokazane w filmie
zwykłą fantazją i czymś absurdalnym. Moim zdaniem jest to film, które pozwoli nam,
widzom zastanowić się nad własnym życiem, nad problemami, które nas dosięgają. Czy
naprawdę mamy, aż tak źle? Czy naprawdę los się nad nami uwziął. Wczujmy się w
sytuację przede wszystkim matki, które w pewnym momencie nie wytrzymuje wagi tego
wszystkiego, co ją otaczało. Pewnie była świadoma tego, że mąż nadzoruje obóz pracy,
lecz nie miała pojęcia, że ten dym i zapach wydobywający się z kominów pochodzi z
MARTWYCH SPALONYCH CIAŁ. To ją przerosło i mniej więcej od tego momentu coraz
bardziej zaczynała widzieć w mężu potwora, bez serca i litości. Zastanówmy się co
musiała czuć. Chłopiec w całej tej sytuacji był zagubiony. Nie dopuszczał myśli, że jego
tata może być złym człowiekiem. Błąkał myślami pomiędzy tym co wydawało mu się
słuszne, a co nie. Wierzył w dobro człowieka, a tu nagle styka się z nienawiścią wobec
Żyda, który jest takim samym człowiekiem jak my. Był zbyt mały, aby wszystko zrozumieć,
być może trochę naiwny, ale to nadal można zwalić na wiek. Przedstawiona w filmie
historia, mogła dotknąć niemieckiego żołnierza i jego rodzinę. Przecież nie wszyscy
Niemcy byli źli. Niektórzy mieli dobre serca, lecz byli bezbronni wobec zarazy nienawiści,
którą rozprzestrzenił Hitler.
P.S. Postać porucznika Kotlera i to, że można być tak potwornie złym człowiekiem,
patrzącym z ogromną nienawiścią na człowieka, wywołuje u mnie pogardę. Nie wiem
dlaczego dla takich ludzi znalazło się miejsce na świecie.
Film zapadający w pamięci na długo!!!