Sposób, w jaki Bruno zachowywał się w stosunku do Szmula, cholernie mnie wzruszył, biorąc pod uwagę fakt, z jakich środowisk każde dziecko pochodziło. W dzisiejszych czasach, poprzez wzorce pobierane od rodziców, z telewizji, dzieci od najmłodszych lat zauważają kwestie ubrania/wyglądu/pochodzenia, tego, że pod szkołę podjeżdża tata maluchem, a tego drugiego mercedesem. Zabawne, ale właśnie już teraz w podstawówce tak jest, a jeszcze dziesięć lat temu wszyscy razem bawili się w wisielca bądź skakali na skakance nie patrząc na to, czy ktoś ma spodnie wytarte czy modne buciki.
A w tym filmie? Pomimo tego, że Bruno wychowywał się przy ojcu żołnierzu, to nie karmił on swojego syna nienawiścią do Żydów, starał się wręcz unikać tego tematu. Matka również przejawiała większy cień człowieczeństwa. Sądzę, że gdyby nie nauczyciel i zakochana w Hitlerze siostrzyczka, Bruno ani razu nie spojrzałby z zastanowieniem na Szmula, a jedynie miałby go za przyjaciela.
Ten film posiada dwa ważne aspekty:
1) serce dziecka jest czyste. póki rodzice/dorośli nie wpakują mu chorych i przesadnych poglądów, nie ma dla niego znaczenia, jak kto wygląda, ważne, by się dobrze z nim bawiło, by móc się z nim czymś podzielić i wspólnie odkrywać świat, bez zawiści i oceniania. Trzymajmy nasze dzieci jak najdłużej z dala od nienawiści i przekazujmy im wartości czy poglądy na życie bez dodatkowej porcji 'agresji'. Oczywiście nie mówię o tym, by trzymać dziecko pod kloszem, by potem, gdy spotka je coś złego, zobaczył, że świat wcale nie jest taki kolorowy, ale najważniejsze, by pokazać mu, czego złego można dzięki sobie samemu uniknąć.
2) jest ciekawszy od typowych filmów historycznych - moim zdaniem - w których pokazywane są różne brutalne zdjęcia z obozów. swoją fabułą daje więcej do myślenia, bo nie jest to suchy fakt, a dodatkowa historia zawarta w tej prawdziwej historii. Pokazanie tego, w jaki sposób niemieccy bohaterowie traktowali choćby Pawła wstrząsnął mną bardziej, niż rysunki pokazujące 'szczątki' niewolników w podręczniku od historii (choć może to wydawać się dziwne).
Zakończenie filmu sprawiło, że na długo zapamiętam buzię małego Szmula.