I jako film dydaktyczny |Chłopiec..." doskonale spełnia swoje zadanie. Zgadzam się z Hermanem, że film powinien być pokazywany dzieciom podczas zajęć szkolnych. Głównymi bohaterami jest para chłopców, a więc dzieciom łatwo się z nimi utożsamić i razem z Brunem, wkraczać w nieznany, niezrozumiały świat. Tak samo jak z Alicją dzieci wkraczają do Krainy Czarów, tak z Brunem i Szmulem wkraczają do Krainy Śmierci. Przerysowany? Uderzająca w emocje moralizatorska bajeczka? Może i tak. Film jest rzeczywiście prosty w odbiorze, postacie raczej sztampowe, akcja rozgrywa się według przewidywalnego scenariusza. Największe wrażenie zrobi na młodych widzach, nie znających dobrze historii II WŚ i Holocaustu - co jest zresztą celem reżysera i o czym mówi wprost. Opowiada tę historię tak, jak mógłby ją opowiedzieć dzieciom A. Saint-Exupery lub J. Korczak, gdyby przyszło im zrobić film o Holokauście: "Pewnego razu był sobie chłopiec, który chciał mieć przyjaciela...". To nie jest historyczny film dla dorosłych, jak najwyraźniej żądałaby tego większość komentujących tutaj, lamentujących nad brakiem autentyczności szczegółów historycznych. Cóż, mnie ten brak nie przeszkadza. Punktem odniesienia jest przecież perspektywa dzieci, które nie pojmują tych zawirowań nie pojmują (Bruno ziewający nad podręcznikiem). Chodzi o to, żeby śledzić obcy świat razem z dzieckiem. Przy tym Herman nie oszczędza przecież swoich widzów, nie serwuje im happy endu. Końcówka zmusza dorosłych do odpowiedzi na pytania dzieci po skończonym seansie: "Ale co się z nimi stało za tymi drzwiami?".
Nie widzę powodów "zniesmaczenia" popularnością filmu - moim zdaniem bardzo dobrze wprowadza dzieci w wyjątkowo trudny temat. Co do obozów w łagrach, Hollywood chyba nie jeszcze nie ogarnęło tego tematu.