Film zrobił na mnie ogromne wrażenie, choć wątek z tym przejściem do obozu, z tym że chłopcy sobie długie rozmowy prowadzą był naciągany i wątpię aby taka sytuacja mogła mieć miejsce - na filmie wyglądało to tak że każdy mógł nie pilnowany kombinować coś w kącie.
Tak czy inaczej, właśnie to, że Bruno tak naiwnie postrzegał rzeczywistość, to że matka była naiwna, że ojciec wg niektórych był ciapą (został pokazany wyłącznie od strony układów w jego rodzinie, naziści często mieli kochające żony i dzieci, a w "w pracy" mordowali) krótko mówiąc, to co wg niektórych jest słabością tego filmu, wpłynęło najbardziej na moje pozytywne zdanie o nim. Nieco inne przedstawienie postaci.

Np. gdy matka się załamała i sprzeciwiała ojcu, myślałam że zostanie przez niego uderzona, bo tak się mi kojarzy nazista, a tu nie, został przedstawiony z innej strony, a widz wie jakim był potworem. To powoduje że zapada m.in. ta postać w pamięć.