Jeden z takich filmów o którym trzeba sobie wyrobić własne zdanie. Książki nie czytałam, ale mam zamiar bo słyszę, że jest warta. Na film trafiłam przypadkiem, miałam iść na coś innego, wyszło tak :)
Na pewno genialna Octavia Spencer jako Papa. Podobał mi się pomysł przedstawienia Trójcy Świętej przez osoby różnych ras. Bóg jako czarnoskóra kobieta, a nie facet z brodą jak zwykle, oryginalny pomysł. Genderowy bardzo co ciekawe w dzisiejszych czasach. Może się to komuś podobać lub nie i nie powinno mieć to znaczenia czy ktoś jest osobą wierzącą bądź nie.
Muzyka mi nie pasowała, niektóre sceny tak cukierkowe i mdłe, jak np. bieg Macka z Jezusem po wodzie, albo osądy Mądrości nad bohaterem.
Film daje wiele mądrości życiowych w bardzo długim czasie, bo film jest przydługi. Reżyser chciał zrobić łzawą historyjkę, która ma poruszyć widza, natomiast ja się wzruszyłam tak, ale jest to bardziej spowodowane moją sytuacją osobistą. Gdyby potraktować film mniej serio byłoby, według mnie, lepiej i naturalniej. Tu mamy niestety bajeczkę i magię.
Widziałam na pewno wiele lepszych filmów o podobnej tematyce. Nie odradzam, ale jest to film który albo będzie się podobać albo nie.