Krwawe i ponure spaghetti (choć tylko nominalnie, bo mamy do czynienia z produkcją hiszpańską). "Condenados a vivir" cieszy się opinią jednego z najbrutalniejszych okazów gatunku. Całkiem zasłużenie: sceny przemocy są tu ukazywane w nad wyraz dosłowny sposób, który kojarzy się raczej z kinem gore niż końskimi operami. Co więcej, nie znajdziemy tutaj w zasadzie żadnego pozytywnego bohatera (oprócz zgwałconej, mimozowatej sierotki, ale ją akurat ciężko uznać za postać, z którą można się identyfikować): jedyny oprych, który w założeniu ma budzić sympatię widza, jest skrajnie nieciekawy i bierny. Atmosfera, jaka unosi się nad całą historią jest więc dosyć posępna, wymowa zaś mocno pesymistyczna. Nie jest to może pozycja tej klasy, co "Il Grande silenzio" Corbucciego - tamten film mimo wszystko był znacznie lepiej zrealizowany, oparty na lepszym scenariuszu, posiada też pierwszorzędną obsadę - lecz kierunek podobny. Ciekawy pomysł z pojawiającymi się jakby "od czapy" flashbackami, niemniej nie został on należycie wykorzystany. Dla miłośników Dzikiego Zachodu w wydaniu "na ostro" - cenny okaz.