Dopiero wychodząc od faktu, że główna bohaterka została zgwałcona, możemy zacząć interpretację tego filmu. To wtedy elementy jak nielogiczne zachowanie innych bohaterów nabiera sensu i pozwala nam na zrozumienie co się tak naprawdę dzieje.
Główna bohaterka, będąca w trudnym życiowo punkcie, balansując między niezadowalającą pracą, niewspierającą partnerką i nadopiekuńczą nieakceptującą matką, nie daje rady. By odreagować, udaje się na imprezę, gdzie kolejna osoba, która powinna być dla niej bliska, nie spełnia swojej roli. Bohaterka zostaje odurzona i zgwałcona w samochodzie przez mężczyznę z pierwszych scen. To, co możemy obserwować dalej to efekt traumy, który w tej wersji przybiera fizyczną manifestację rozpadającego się ciała.
Główna bohaterka nie pamięta do końca co się wydarzyło, doświadcza jednak flashbacków i koszmarów sennych. Jest przerażona tym co się dzieje z jej ciałem i nie rozumie co się dzieje. W gabinecie lekarskim doświadcza kolejnej traumy, co możemy rozumieć tylko z perspektywy ofiary gwałtu. Zostaje powierzchnię potraktowana przez lekarza który, świadomie lub nie, ocenia główną bohaterkę właśnie pod względem seksualnym, tym samym umniejszając temu co się wydarzyło. Do tego zauważa rany na ramieniu i wpisuje ją w kolejny stereotyp.
Bohaterka poszukuje wsparcia, jednak z każdej strony doznaje oceniania. Próby nawiązania bliskości z partnerką kończą się na odrzuceniu, rozmowy z matką kończą się na obwinianiu jej i ignorowania jej stanu. W kompletnym opuszczeniu, nie radząc sobie z traumą, bohaterka zaczyna zachowywać się agresywnie, co jest częste u ofiar przemocy. Reakcja przyjaciółki, która oferuje pomoc, to za dużo dla psychiki bohaterki, kiedy wcześniej z każdej ze stron doświadczała odrzucenia i obwiniania. Ostateczne złamanie nastąpiło jednak przez partnerkę i jej reakcję na wieść o gwałcie. To, co dzieje się dalej również jest dość typowe u ofiar przemocy seksualnej. Próby odzyskania kontroli nad własnym życiem i ciałem, czy to poprzez seks czy atakowanie innych. Wszystkie seksualne zachowania to chęć udowodnienia samemu sobie że ma się kontrolę nad swoją seksualnością. Jednak postępujące gnicie jej ciała jest dowodem tego, jak bardzo to zachowanie jest wyniszczające.
Inni bohaterowie nie widzą wyniszczenia ciała głównej bohaterki, bo są one odzwierciedleniem tego co dzieje się wewnątrz. Ostatnia scena, atak na matkę, to forma zemsty na osobie która spowodowała największą krzywdę w psychice głównej bohaterki.