"Contracted" jest filmem z dużym potencjałem. Ma całkiem ciekawy punkt wyjścia do opowieści o
rozpadzie ciała, niezłe tło obyczajowe i wartką akcję, sprzyjającą połączeniu tych dwóch sfer.
Niestety reżyser nie idzie konsekwentnie w żadną stronę.
Jako body horror "Contracted" wydaje się budżetówką, która transformację bohaterki w żywego
trupa ciągnie tylko do momentu wyczerpania środków na charakteryzację. Tak do połowy seansu
reżyser przestał nas szokować scenami postępującej choroby, a co więcej objawami
przeszkadzającymi w życiu. Dzięki temu centralna postać mogła podróżować jak gdyby nigdy nic
między kolejnymi lokacjami, a przeszkód ku temu było coraz mniej, mimo że powinny się
mnożyć. Dziwi także podejście reszty postaci, które bagatelizują fakt iż ich przyjaciółka po prostu
gnije.
Wątek obyczajowy jest zaś mocno rozwinięty, lecz potraktowany po łebkach. Najbardziej kuje w
oczy obraz zatroskanej, konserwatywnej matki, będący szablonowy do bólu. Zobaczymy to w
scenie, w której podejrzewa ona córkę o branie narkotyków. Przyprowadza wtedy do domu
jakiegoś szarlatana, wysuwa niedorzeczne podejrzenia, a w tle widać krzyż. To zbyt daleko
posunięta karykatura, w efekcie bardziej irytująca, niż portretująca jakikolwiek realny przypadek.
Dużo lepiej wyglądają kontakty Samanthy ze znajomymi. Jednak i w nich kuje postać wyjętego z
innej bajki dealera narkotyków.
Nie jest to zły film jak wielu go określa. Ale też nie wykorzystał w pełni swoich zalet, przez co
muszę umieścić go na półce ze średnimi horrorami. Zobaczyć mimo to warto: potrafi czasem
zaskoczyć świetnymi scenami. Gdyby całość była tak dobrze nakręcona jak 10 minutowy prolog
byłoby o niebo lepiej.