Pierwszy Cube to jeden z tych filmów, który od początku do końca trzymał w napięciu, zaskakiwał i dawał do myślenia (albo raczej skłaniał). Czyli robił dokładnie to co, w moim odczuciu, najlepszy film powinien robić z widzem.
Dlatego też z wielką chęcią przystąpiłem do oglądania części drugiej. No ale niestety jestem rozczarowany. Już mówię czemu.
Uwielbiam filmy pokręcone, chore i psychodeliczne ale Cube2 zdecydowanie na takie uwielbienie, mimo swojej psychodelii nie zasługuje. Dlatego, że całość opiera się na prostym systemie "jakby to tutaj jeszcze udziwnić". I jak zwykle ginie w tym gdzieś sens. Pomysł z pokojami o różnym uplywie czasu i równoległymi światami, całkiem fajny, przede wszystkim dający mnóstwo ciekawych możliwości ale mnożący sie kwadracik, reagujący na ruch to pomysł rodem z kreskówki. Tak samo jakieś "pale" wychodzące ze ścian. Dla mnie to beznadziejne. Trochę więcej logiki by nie zaszkodziło. Pierwszy Cube był może mniej psychodeliczny ale spójny, logiczny i sensowny. To był film powstały na podstawie pomysłu. Dwójka to już niestety film na podstawie chęci zarobienia na renomie jedynki z wymyśloną "na chama" fabułą. W dodatku stworzoną na wcześniej wspomnianej przeze mnie regule. Nie jest to film zły bo potrafi wciągnąć ale ja osobiście byłem rozczarowany.