Co jest z tą teorią kwantową, że nagle wszędzie jej w kinie pełno? Fakt, że nikt jej nie jest w stanie w pełni pojąć, nie jest żadnym usprawiedliwieniem dla wprowadzania wszelkich możliwych idiotyzmów. W zasadzie poza rozwinięciem wątku spiskowego (a co za tym idzie zbanalizowanie go) "Cube 2" jest niemal dokładną kalką części pierwszej. Tylko mniej jest emocji, brakuje klaustrofobicznej atmosfery walki o życie, no i nie jest tak efektowny wizualnie. Postaci są antypatyczne i wręcz irytujące. Guru rebelii jęczy bez sensu, inni włóczą się licząc chyba na jakiś cud. Widza nie mogłoby spotkać nic lepszego, jak być świadkiem ich szybkiej śmierci. Liczba idiotyzmów w tym filmie jest praktycznie niemożliwa do strawienia. A to wszystko w sosie matematyki teoretycznej...
Problemem "Cube 2" jest zupełnie niedopracowany pomysł. Za bardzo odgrzewany, a jednocześnie za mocno wydumany. Kto zna jedynkę, ten nie ma problemów z rozszyfrowanie poszczególnych osób. Zaś wprowadzenie czwartego wymiaru pozwoliło twórcom na porzucenie logiki. Jednak nie dostajemy nic w zamian. Pod tym względem "Efekt motyla" bije "Cube 2" na głowę. Mimo wszystkich nielogiczności jest pozycją spójniejszą i pomimo desperackich prób Kutchera zniszczenia filmu, daje godziwą rozrywkę. "Cube 2" tylko nudzi.
Lepiej obejrzeć oryginał i zapomnieć, że sequel kiedykolwiek powstał.
A filmowcy lepiej zrobią zostawiając teorię kwantową, teorię strun i inne specjalistom, którzy przynajmniej potrafią udawać, że je rozumieją.