Recenzja będąca powrotem do przeszłości. "Cutting Moments" (1997), mroczny horror krótkometrażowy Douglasa Bucka miałem okazję po raz pierwszy oglądać na sali kinowej w ramach festiwalu Horror Fiesta, który odbył się w listopadzie 2004 roku w Warszawie. Wówczas funkcjonowała witryna internetowa Danse Macabre, którą współtworzyłem wraz z grupką znajomych, entuzjastów horroru. "Cutting Moments" obejrzałem wraz dwoma innymi krótkimi metrażami Douglasa Bucka "Home" (1998) i "Prologue" (2003). No i ten przejmujący obraz został ze mną na długie lata.

To film przesycony depresyjną atmosferą i mroczną melancholią - coś a la "The Reflecting Skin" (1990) Phillipa Ridleya. Posępna opowiastka o dysfunkcjonalnej rodzinie, w której nie ma już czułości, miłości, ciepła. W zamian otrzymujemy wyalienowanie, pedofilię, masochistyczne samookaleczenie gąbką i nożyczkami będące desperackim krzykiem o uwagę oraz obsceniczne morderstwo. Nie mam żadnych zarzutów co do wykonania scen gore w "Cutting Moments" czy do aktorstwa trzech głównych postaci. Ujęła mnie też aura dławiącego smutku obecna w dysfunkcjonalnym debiucie Bucka.

Tytułem dygresji w latach 2000-01 oglądałem po raz pierwszy ekstremalne filmy krótkometrażowe takie jak dwie pierwsze części serii "Guinea Pig", czyli "Devil's Experiment" i "Flowers of Flesh and Blood" (oba z 1985 roku) oraz nekro-horror Nacho Cerdy "Aftermath" z 1994 roku. Musiałem nieźle natrudzić się, by zdobyć te filmy na kasetach video. Obecnie z ogromną łatwością można znaleźć "Aftermath" czy całą serię "Guinea Pig" na Youtube. Najbardziej ekstremalne filmy gore są w zasadzie w zasięgu każdego, kto chciałby je obejrzeć. Straciły ten specyficzny posmak tajemnicy. No cóż, tak bywa.