Komedia to jest tutaj w stylu: kopiemy leżącego a on fajnie pojękuje.

Mimo to warto było obejrzeć dla porównania jak bardzo słabe filmy opierały się wyłącznie na nazwisku aktora grającego główną postać. Jean Gabin tutaj to trudno powiedzieć czy gra czy się zachowuje: widok jest jak w amatorskim warsztacie teatralnym gdzie wszyscy po kolei mają zagrać atak histerii. Luis de Funes jest najmniej zły z tych wszystkich fingowanych napadów histerycznych.

Przynajmniej widać, że w latach 50-tych ubiegłego wieku znani aktorzy nie wstydzili się naprawdę kopać psy na planie filmowym.