Jaki jest dobry horror? Taki, gdzie trzęsiemy się ze strachu, nie wiedząc przed czym. Wiedźma z Blair jest idelanym przykładem. Boimy się, ale przez cały film nie widzimy żadnego potwora ani ducha. Straszy nas atmosfera, losy bohaterów, którzy boją się za nas. A my razem z nimi. Jaki jest w takim razie ten film? Cóż... przede wszystkim głośny. Niestety nie jest tak, że im bardziej ktoś wrzeszczy tym jest straszniejszy. Pojawiające się w różnych miejscach postaci, nie są straszne. I coś co spina to wszystko - efekty specjalne. Jeśli już je mamy, to chcemy, żeby były dobre. A tu nie są. Stroboskop, rozmyty obraz, biegające cienie, latające przedmioty, itd - jak z filmu klasy b. To nie jest straszne! Rozumiem chęć pokazania studium opętania ale o niebo lepiej robią to inne filmy. Ech... niestety w całokształcie to slaby horror, chyba niskobudżetowy - bo prawie wszystkie sceny dzieją się w zamkniętych pomieszczeniach, ma kilka ciekawych momentów ale to zdecydowanie za mało, chociaż najciekawsze to chyba wypędzanie dżina Allachem a nie jak na ogół słyszymy w naszym kręgu kulturowym: Jezusem Chrystusem. Dżin mówi, jakby trzymał głowę w akwarium a wiekszoś dialogów jest tak sztucznych, że aż biją po uszach. I te absurdy: potrzebuje świńskiego mleka i świńskiej krwi - i nie mija 5 sekund a już wszystko jest! Serio? Nie wychodząc z domu? Generalnie nie polecam, te 2 godziny można sporzytkowac o wiele lepiej.