Produkcja okazała się filmem dobrym choć niestety nie rewelacyjnym. Mamy tutaj do czynienia z klasycznym przykładem animacji 2d, niestety obecnie w odwrocie przez co jest ona rzadkim widokiem na ekranach dużych kin. Ta oryginalność połączona z uczuciem nostalgii jaki może wzbudzić u starszych widzów stanowi plus "Daleko na północ".

Od razu też czuć, że film wyszedł spod ręki francuskich rysowników. Wszystko tu jest delikatne,, ze stonowaną paletą kolorów i subtelnym podkładem muzycznym. Nie ma nachalnego narzucania widzom własnej wizji, rozpraszania go łomotem z męczącymi efektami specjalnymi dzięki czemu możemy spokojnie się nacieszyć pejzażem polarnym, a te malowane promienie słoneczne swoim pomarańczowym blaskiem faktycznie ogrzewają w stosownym momencie serce.

Najbardziej kuleje tutaj fabuła, a raczej ucięcie filmu w jej połowie. Trwa on ledwie 80 minut, akcja rozwija się powoli ale konsekwentnie, stopniowo buduje się klimat oraz charakterystykę postaci, czuć wyzwanie jakiemu muszą sprostać marynarze, a nawet "Daleko" udaje się zaskoczyć w jednym-dwóch momentach widza. Wszystko rozbija się o zakończenie i poprowadzenie historii po odnalezieniu "Davai"... bowiem w tym momencie opada kurtyna, 5-6 minut wraz z napisami końcowymi, powrót do domu w formie kilku "zdjęć". Tak się po prostu nie robi, cała praca włożona we wkręcanie widza w historią idzie na marne w rezultacie czego "Daleko na północ" przeszło bez echa...