Według mnie ta scena jest właśnie najważniejsza w filmie :) Daje nam, widzom, do myślenia. Jesteśmy prawie w 100% przekonani, że Fiona nic już nie pamięta, Grant pozornie godzi się z tym, musi jakoś żyć dalej, podejmuje te wszystkie decyzje, a tu nagle - bam! - Fiona go poznaje, pamięta, kocha.... a on? Jest skołowany, nie wie, czy jego postanowienie jest słuszne, jak ma się dalej zachować. Oczywiście pewnie i tak zdaje sobie sprawę z tego, że to tylko chwilowe, ale tym bardziej cała ta sytuacja jest dla niego ciężka. Ja na tej scenie miałam łzy w oczach....

Tani chwyt po prostu.

wg mnie ten moment jest bardzo poruszajacy. I nie ze wzgledu na "Happyendowosc". Mnie ta scena przypomniala dosc przykra prawidlowosc, wg ktorej niektore choroby przynosza pod sam koniec dziwna poprawe stanu zdrowia chorego. I tak odebralam te scene... czyli smutno

Moja mama zanim zmarła też miała kilka tego typu chwytów. Takie bywa życie.

Zgadzam się, według mnie również zepsuło to film, bardzo obniżyło wrażenie po seansie.