Mi bardzo podobała się pierwsza część filmu, ten wątek przyjaźni między panienką a służącą. To, jak służąca uczyła panienkę sztuk walki, szkoda że później trochę urwano ten wątek. No i długość filmu: coś mi się wydaje, że miała być kontynuacja, ale nie powstała niestety. A Li Ching w takich kreacjach uwielbiam, chociaż w tych współcześnie dziejących się wtedy filmach jeszcze bardziej ją lubię niż w tych kostiumowych. Dałbym oczko wyżej, gdyby walki były lepszej jakości (a wtedy w shaw-brothers już takie były) i gdyby zakończenie nie pozostawiało takiego niedosytu. A na plus te wstawki operowe (ten reżyser specjalizował się w operach w tamtym okresie, a tutaj to moim zdaniem pasowało) i oczywiście Li Ching w głównej roli :)