Mniej więcej tak można określić ten film.
Porównania do Zmierzchu są zbędne, bo to jak porównywać trzeszczącego Fiata 125p do oldschoolowego Mini z lat 60tych ubiegłego wieku (w tym przypadku Mini są Dary Anioła).

Ja muszę jeszcze raz obejrzeć ten film, tym razem w towarzystwie osób mniej zgnuśniałych ode mnie, które nie wciągają nosem każdej produkcji.

Na dzień dzisiejszy jest skromne 4/10
Wszystko niby jest ok i lepiej niż w Zmierzchu (chociażby aktorstwo oraz sceny akcji) ale film nie trzyma się kupy. No i te gotyckie łaszki młodocianych fetyszystów...
Jedyne co mi się spodobało to humor - to już widziałam wcześniej u tego reżysera i chwała mu za to, że i tym razem próbował rozluźnić atmosferę (choć seans według mnie jest stanowczo za długi - bite 2 godziny). No i Kevin Durand - lubię wielkoluda :) A i wilkołak. Wilkołaki uwielbiam i cieszy mnie bardzo, że nie były milusińskimi przerośniętymi haskimi.

Dla młodzieży - warto obejrzeć. Starsi bardziej wymagający widzowie - można sobie darować i wrócić spokojnie do prozy Ann Rice ;)