Połączenie slackerowej komedii i horroru przygodowego, jakiego – możecie być pewni – dotychczas nie widzieliście. Tytułowy bohater gubi się w labiryncie zbudowanym z kartonowych pudełek i postawionym na środku niewielkiego mieszkania. Sytuacja posiada, oczywiście, wydźwięk metaforyczny i stanowi pretekst do ukazania kryzysów egzystencjalnych 30-paroletniego Dave’a. Tytuł polski jest tu nieporozumieniem: ma być nieudolnym „tłumaczeniem” nieprzetłumaczalnego „Dave Made a Maze”. Oryginał to swoista gra słów. Dave mocno nabałaganił, w życiu swoim oraz swych bliskich, ale z labiryntu zgryzot i utrapień dzielnie wyprowadzają go przyjaciele. Film Billa Wattersona powstał za grosze, metodą DIY: reżyser wyciął sobie scenografię z kartonu, a krwawe efekty specjalne (bohaterów ściga żądny posoki Minotaur) stworzył przy użyciu… konfetti i serpentyny w aerozolu. W efekcie powstał najoryginalniejszy projekt roku, w którym imponująca wizja artystyczna tuszuje dziury scenariuszowe. Trajektoria filmu jest prosta, a nawet oczywista, przez co jego finał nie przynosi wielkich niespodzianek. Watterson nakręcił obraz awangardowy i zwyczajnie ciekawy dla oka, choć pozbawiony głębszego przesłania.

Więcej recenzji na #hisnameisdeath