Uważam, że się mylisz. I po sobie wiem,
że im więcej wiesz - tym więcej działasz.

To ludzie, których wiedza jest ograniczona czują że nie mogą nic zrobić by się wyłamać.
Nie robią nic. Udają, że nie ma problemu. Zapominają i wtapiają się w szare tło masy.

A prawda jest taka, że człowiek który ma małą wiedzę ale CHCE/ CZUJE, ŻE powinien coś zrobić,
intuicyjnie będzie miał odwagę postąpić pozornie bez sensu. Byle by tylko mieć wrażenie, że zrobiło się coś.
I w momencie gdzie inni powiedzą, że przecież to nie ma znaczenia zda sobie sprawę, że ich opinia jest bezwartościowa.

Zrozumie że jego krok w nieznane ma ogromną wartość DLA NIEGO. Zrozumie, że właśnie COŚ zrobił, i to COŚ jest pierwszym ruchem w kierunku wolności. Działanie popycha kolejne działanie, do którego realizacji potrzeba wiedzy, zaś kolejna wiedza nakręca go do zdobywania jej więcej i więcej.

Tak podsumowując, to mój post mi się nie podoba. Mógłby być bardziej głęboki, ujmujący moją myśl o wiele dokładniej, ale nie potrafię w słowach opisać tego o co mi chodzi.

A jednak cieszę się, że Ci odpowiedziałem.

Nie żebym się cieszył z krytyki kogoś - chodzi mi o to, że w ten sposób właśnie zrobiłem kolejną z tych ważnych rzeczy / działań - zrobiłem "coś" żeby być może, w ten sposób dać innym wiedzę. Wiedzę o możliwości postąpienia inaczej niż reszta - Aby ten 1% z osób którzy znajdą ten tekst w przyszłości, naprawdę zrozumiał i dzięki temu zaczął działać. Żeby te kilka osób było wolnych... naprawdę.

Pozdrawiam, Mikołaj Dzikowski

Zgadzam się ,że ludzie widzący drugie dno (więcej myślący) chcą się wyłamać.
Ale chodzi mi o to ,że duże myślenie i nawał tej wiedzy to brzemię.
Lżej jest żyć w niewiedzy, niż męczyć się faktami.
Choć z drugiej strony... dochodzi motor napędowy życia.
W tym przypadku to bunt z wyboru ,czy jak kto woli banicja w imię mocno nakreślonego ideału.
Coś za co Cię nikt nie pogłaszcze po głowie i nie nagrodzi ,a pomimo to będziesz kontynuować.
Dlatego cały czas mowa o Sobie (Jako jednostce, ..Oby nie o egocentryku).
Ludzie zawsze szukają usprawiedliwienia na to Kim są i co robią.
Sam jestem odizolowanym typem Outsidera.
Oczywiste jest ,że będę bronił swojej natury i związanej z nią skutków...
...Lecz trzeba sobie w głębi siebie odpowiedzieć na pytanie "Czym to jest powodowane?"
Niezależnie z czym wiąże się brutalna prawda na temat ludzi mojego pokroju.

Heh, pospieszyłem się i widzę że nick'u zmienić nie mogę teraz.

Ale, czy rzeczywiście jest sens zastanawiać się nad powodem
naszego dążenia do osiągnięcia jakiegoś celu?
Czy to nie zatrzyma nas w miejscu?
Z jednej strony wydaje się, że nie wolno nam tego pominąć i zapomnieć, bo to odróżnia nas od reszty ludzi.
Ale co jeśli zmarnujemy życie nad rozmyślaniem o sensie naszego sprzeciwu, podczas gdy tak na prawdę,
nic głębszego się za tym nie kryje? Co jeśli doszukujemy się dziury w całym?

Być może powinniśmy przeżywać nasze życie ponieważ jesteśmy nim obdarzeni. I kierować się wolnością, ponieważ ją mamy.
Bo powód jakiego szukamy wynika z naszej niewiary w to, że nasze wyłamanie się jest powodem do takiego a nie innego życia właśnie.

True.

Bzdury totalne

Proszę uzasadnić..

Przepraszam. Masz rację i dziękuję że tak delikatnie powiedziałeś abym uzasadnił swój komentarz. Film mi sie bardzo podobał. Nie zauważyłem podobieństw z Igrzyskami. To zupełnie inne kino. Znasz filmy w których występuje Bridges i wiesz jaki on jest. To ktoś więcej niż aktor. Mój ulubiony film z nim to Bez Lęku. Mnóstwo przenośni i refleksji nad światem i ludźmi. Tak odebrałem ten film. Zobaczyłem go dziś przed południem i do tej pory mnie "trzyma" . Żyjemy w świecie gdzie ważne są gadżety i tak zwana siła przebicia. Takie słowa jak czułość i miłość są nie fajne i wręcz źle widziane. Szczególnie w środowisku młodych ludzi. Powoli "wyzuwamy" się z uczuć. Dużo piszesz o sobie i o tym że jesteś outsiderem. Nie Ty jeden, wierz mi.... Pozdrawiam Serdecznie i jeszcze raz proszę o wybaczenie wcześniejszego postu.

Nie mam czego wybaczać. Każdy ma swoje zdanie i powinienem je wysłuchać.
Gorzej ..gdy jest ono bez pokrycia.
Rozbieżność w ocenie tego filmu polega na odmiennym guście.
I dlatego chciałem skupić się na zagadnieniu przedstawianym w filmie ,a nie poziomie samego filmu.
Choć rzeczywiście użyłem zdania "Nawet moi lubiani aktorzy nie są w stanie podreperować potencjału filmu ,który go niema."
Czy przyrównałem do Igrzysk.
Muszę trochę utemperować mój cynizm :)