Film jest kontynuacją tematu poruszonego wiele lat wcześniej w niezwykle kontrowersyjnym dokumencie "Begrijp je nu waarom ik huil?" dotyczącym psychoterapii z kontrolowanym użyciem LSD, jaką profesor Jan Bastiaans przeprowadził z byłym więźniem obozu koncentracyjnego. Tym razem jednakże pytania stawiane przez reżysera dotyczyły ogólnej sytuacji rodziny pacjenta. Przeprowadzając serię wywiadów z wdową po mężczyźnie i ich najmłodszym synem, oraz nawiązując listowny kontakt z pozostałą dwójką dzieci, autorowi udało się wkrótce wysnuć dość konkretne wnioski odnośnie do silnego piętna wywieranego przez osobiste - determinowane przez niezwykle traumatyczne doświadczenia - lęki jednej osoby na życie kilkorga jego bliskich. Konsekwencje wpływu omawiane są m.in. w dawnym miejscu lokacji obozu Sachsenhausen, gdzie główny bohater był uwięziony przez większość okresu niewoli.