Da się oglądać – jak na Dravena to już coś. Lepiej, niż „Hell Asylum” i oryginalniej, choć nie koniecznie lepiej, niż w „Dark walkerze”. Młoda para wprowadza się do
sporego, przestrzennego mieszkania. W pomieszczeniu strychopodobnym znajdują łóżko. Łóżko jest przyczyna dziwnych zachowań naszych bohaterów i jakiś
strasznych (taaaa) fleszbeków. No i tyle. Gore tu ni ma, jest bardzo mała i bardzo grzeczna nutka softcore’u, wymuszona niejako przez fabułę. Obsada, zdjęcia,
montaż, muzyka – full moon XXI wieku się kłania. Historia jest o dziwo nawet ciekawa, tzn za bardzo nei nudzi. Ogólnie da się oglądać, ale to marny,
niskobudzętowy durny horror. Dziwi mnie tylko jedno - dlaczego Stuart Gordon zdecydował się wyprodukować ten twór? Wiem, że trzymał sztamę z Full
Moonem, ale wystarczyło obejrzeć Hell Asylum Dravena, żeby nie inwestować w jego kolejne projekty...