Zachód końca XIX wieku. Wiecznie nieobecny mąż, izolacja i bezkresne prerie doprowadzają Lizzy do szaleństwa. Samotność i nieokiełznany, ponury krajobraz osaczają kobietę, która musi stawić czoło mrocznej obecności i swoim własnym paranojom.

Główna bohaterka, Elizabeth, z której punktu widzenia widzowie oglądają niepokojące i przyprawiające często o dreszcze wydarzenia, towarzyszy swemu mężowi w eskapadzie na coraz bardziej odległe i wyludnione krańce ówczesnych Stanów Zjednoczonych. Od dawna ma też uczucie czającej się na każdym niemal rogu złej siły, ale mężczyzna nie zważa na jej słowa, bagatelizując je i przypisując nadmiernej jej religijności. Kiedy jednak para zamieszkuje w opuszczonej chacie, gdzie stara się na nowo ułożyć sobie życie, kolejne dziwne i niewytłumaczalne incydenty pogłębiają nie tylko narastającą paranoję Elizabeth, ale zaczynają utrudniać codzienną egzystencję.

Dziki Zachód, koniec XIX wieku. Gdzieś na niekończących się preriach mieszka młoda para. Mąż często wyjeżdża do pracy w mieście, zostawiając swoją młodą żonę Lizzy samą. Gdy w pobliżu osiedliło się kolejne małżeństwo, kobieta bardzo się ucieszyła. Liczyła, że od tej chwili samotność nie będzie doskwierała jej tak silnie jak dotychczas i będzie miała z kim porozmawiać i spędzić czas. Rzeczywiście tak było. Do czasu. Niebawem nowa sąsiadka zachodzi w ciąże i jej zachowanie diametralnie się zmienia. Zaczyna twierdzić, że coś nie z tego świata wędruje gdzieś w pobliżu.