Klasyczny przykład radzieckiego kina moralnego niepokoju. Bohater filmu, młody dziennikarz, buntuje się przeciwko nieprawidłowościom życia społecznego, ludzkiej hipokryzji, brakowi odpowiedzialności i kłamstwu. Swoją walkę prowadzi bezwzględnie, ujawniając fałsz, korupcję, nieuczciwość nawet wtedy, gdy te negatywne zjawiska dotyczą osób postawionych na bardzo wysokich stanowiskach. Wielu z nich zaniepokojonych konsekwencjami jego poczynań stosuje drastyczne metody, aby go powstrzymać od dalszych działań, nie wahając się użyć groźby szantażu, a w końcu przekupstwa.