Dirty Dancing 2 Pressbooks

Umiejscowiony na Kubie, będącej u progu rewolucji, Dirty Dancing 2 nawiązuje do filmowego przeboju z 1987 roku. Dirty Dancing 2 opowiada o odkrywaniu przez młodą kobietę miłości, namiętności i niezależności. Toczy się jednak w swoim własnym, innym od pierwszej części, stylu i rytmie. Fabuła filmu oparta jest na przeżyciach koproducentki filmu i słynnej amerykańskiej choreograf JoAnn Jansen, z jej pobytu na Kubie, w czasach młodości. Dirty Dancing 2 przenosi nas w świat pełen jaskrawych barw, wibrujących dźwięków i młodzieńczych emocji. W tworzeniu filmu zaangażowani byli przedstawiciele świata wielkiego ekranu, muzyki i tańca: Jansen - która ostatnio pracowała przy filmie Nadchodzi Polly i Piraci z Karaibów; Lawrence Bender – niezależny producent Pulp Fiction, Buntownik z wyboru; Sarah Green – producentka Frida; Guy Ferland - reżyser; scenarzysta Boaz Yakin Fresh; aktor Diego Luna I twoją matkę też oraz utalentowana, młoda aktorka Romola Garai I Capture the Castle i Vanity Fair. Film ten z pewnością zapewni, tej nowej jak też tej rozkochanej w pierwszej części publiczności, niezapomniane przeżycia. Od samego początku Ferland wiedział, jak powinien wyglądać Dirty Dancing 2. “Nie chciałem powielać oryginału, bo za bardzo szanuję ten film i jego fanów. Stworzyłem go jako kolejny rozdział” - zauważa. Tym, co łączy Dirty Dancing 2 z oryginałem, jest wiara w potęgę tańca. Jak dodaje: “Taniec jest rzeczą, która może ciebie zmienić i mieć wpływ na wszystko. Ludzie zakochują się tańcząc, w tańcu też uczą się siebie nawzajem. To jest inna opowieść Dirty Dancing”.

Przeniknięty rytmami muzyki afro-kubańskiej i latynoskiej Dirty Dancing 2 opowiada o pierwszej miłości i o sytuacji na Kubie. Film oparty na przeżyciach współproducentki i znanej choreograf JoAnn Jansen, opowiada o doświadczeniach amerykańskiej nastolatki po przeprowadzce ze spokojnego St. Louis do porywającej stolicy Kuby. Reżyser Guy Ferland odtworzył Hawanę jakiej już nie ma. Przedstawił miasto jako miejsce upojnej zmysłowości i niespotykanego czaru, z oślepiającymi barwami, powietrzem pachnącym perfumami i wszechobecnym tańcem i muzyką. Katey Miller (Romola Garai) zakochuje się w kraju, jego kulturze i Javierze Suarez (Diego Luna) - młodym, przystojnym Kubańczyku, który staje się jej przewodnikiem. Hawana, listopad 1958 roku. Osiemnastoletnia Katey Miller (Romola Garai) przeprowadza się wraz z rodziną na Kubę, gdzie ojciec otrzymuje intratną posadę. Katey ma nadzieję zaprzyjaźnić się z pozostałymi amerykańskimi nastolatkami mieszkającymi, tak jak ona, w ekskluzywnym Hotelu Oceana. Poznaje jednak kelnera - młodego Kubańczyka Javiera (Diego Luna), który okazuje się być rewelacyjnym tancerzem. Katey postanawia nauczyć się gorących i przesyconych erotyzmem ruchów tanecznych, które Javier ma we krwi i namawia go do uczestnictwa w prestiżowym konkursie tańca w klubie The Palace. Wkrótce Katey wraz z Javierem odkrywa inną stronę Kuby. Spotykają się w nocnym klubie La Rosa Negra, do którego chodzą wyłącznie miejscowi i gdzie taniec jest gorętszy od temperatury na zewnątrz. Ćwiczą na plaży, aby zestroić swoje ciała w zmysłową harmonię. Rodzi się między nimi namiętność. W dzień konkursu gotowi są zająć miejsce na parkiecie. Hawana stoi u progu rewolucji.

Potrzeba stworzenia dramatycznego „love story” była kluczowa przy decydowaniu o obsadzie. Ferland tak komentuje: “Jedną z rzeczy, która sprawia, że historia ta jest inna od pierwszej części, jest „love story”. Katey i Javier zanim się w sobie zakochają, stają się najlepszymi przyjaciółmi”. Musiałem znaleźć aktorów, którzy mogliby w wiarygodny sposób pokazać to przejście od przyjaźni do miłości. Mieli być romantyczni i bardzo sexy. Romola Garai - wschodząca gwiazda filmu Nicholas Nickleby i I Capture the Castle, otrzymała rolę Katey Miller. Ferland określił postac Katey jako: “początkowo trochę wyizolowaną i zagubioną w książkach. Miała maniery dziewczyny z dobrego domu i była bardzo inteligentna”. Romola Garai zauważa, że Katey początkowo nie jest zadowolona z pobytu na Kubie i zajmuje się przede wszystkim nauką. “Katey nie chce być na Kubie. Ma plany dotyczące wykształcenia, cele i ambicje. Jest bardzo poważną osobą, która nie przyjmuje od razu znajdującej się w tym miejscu serdeczności i namiętności”. Do roli Javiera, Ferland poszukiwał aktora, który byłby w stanie zwrócić uwagę Katey. Jego wybór padł na charyzmatycznego, młodego, meksykańskiego aktora Diego Luna, który wystąpił w filmie Alfonso Cuarón I twoją matkę też. Ferland wyjaśnia, “W przypadku Diego wystarczyło tylko spojrzeć na jego twarz i uśmiech, aby dostrzec jego niefrasobliwą, żartobliwą naturę. Jest typem przyjaciela, jakiego potrzebuje Katey. Chemia pomiędzy nimi rozpoczęła się już od zdjęć próbnych”. Romans, który rozkwita pomiędzy Katey i Javierem jest ich pierwszym doświadczeniem miłosnym. Mimo, że Javier przejął rolę głowy rodziny, nie wie jak zachować się w nowej dla niego sytuacji. Luna tak go określa: “Javier podejmuje w swoim życiu bardzo ważne decyzje, lecz jest ciągle młodym i niedojrzałym chłopcem. Niewiele wie o miłości”. Porozumienie pomiędzy Garai i Luna było natychmiastowe. Aktorzy portretowali swoje postacie z różnych środowisk i krajów. Sarah Green - producentka mówi: “Romola pozbyła się swojego angielskiego akcentu i stała się amerykańską, młodą dziewczyną. Diego natomiast przemienił swoje meksykańskie korzenie w kubańskie i mówił po angielsku z kubańskim akcentem. Myślę, że ze względu na konieczność dostosowania się do tych zmian, wnieśli oni prawdziwą świeżość do tego opowiadania, co wzmocniło relacje między tymi tak różnymi ludźmi”. Przy obsadzeniu ról rodziców Katey, Berta i Jeannie Miller, filmowcy wzięli pod uwagę ich wcześniejsze życie zawodowych tancerzy baletowych, jak też drogi, które przywiodły ich do Hawany. “Aktorzy ci musieli być piękni, pełni gracji i poruszać się jak tancerze. Musieli też wyglądać na ludzi sukcesu” - podsumowuje Ferland. Green dodaje: “Akcja filmu toczy się w latach 50-tych. W tamtych czasach ludzie bardzo wcześnie zakładali rodziny. Potrzebowaliśmy młodej, atrakcyjnej pary.” Sela Ward - laureatka Emmy za Once and Again została obsadzona w roli Jeannie Miller. Green mówi: “Sela jest piękna, pełna gracji i ma sylwetkę tancerki. Posiada też prawdziwe ciepło, tak ważne w bojach, które toczy z Katey. Jest wiarygodna, kłócąc się z córką i wierzysz, że kocha ją bezgranicznie. Filmowa Jeannie przerywa swoją taneczną karierę, aby mieć dzieci. Ma mieszane uczucia, widząc córkę na parkiecie, bo to jest coś za czym sama tak bardzo tęskni.” U boku Ward, zagrał John Slattery - występujący obecnie w K Street. Producentka Sarah Green podziwiała jego grę w uhonorowanym Oskarem filmie Traffi. Uważa go za jednego z najbardziej wszechstronnych aktorów Hollywood. “John jest typem kameleona wcielającego się w kolejne role” - dodaje producentka. “Posiada naturalność, serdeczność, elegancję, prezencję i styl konieczny do tej roli.” W filmie jest jeszcze jeden godny uwagi tancerz - którym jest Patrick Swayze. Gwiazda pierwszej części Dirty Dancing, odgrywa teraz rolę instruktora tańca. Kiedy widzimy go po raz pierwszy, udziela lekcji pokazowej. W kolejnych ujęciach ćwiczy już z Katey pomagając jej pokonać własne ciało i obawy przed otwarciem się. "Instruktor tańca jest dla Katey mentorem, zarówno na życiowej, jak też emocjonalnej płaszczyźnie. Jest jedyną osobą, do której dziewczyna może się zwrócić, bo nie może powiedzieć rodzicom o udziale w konkursie tańca" - mówi Jansen. “Obsadzenie w tej roli Patricka Swayze było jak podwójny prezent. Jako instruktor tańca jest całkowicie wiarygodny”. Jansen tak mówi o tańcu z nim: “To było niesamowite. Patrick jest bardzo kreatywny, współpracuje z innymi, ma olbrzymie wyczucie rytmu. Jest uroczym partnerem, cudownym człowiekiem.”

Choreografia w Dirty Dancing 2 odznacza się różnorodnością stylów. Choreograf JoAnn Jansen zaprojektowała kilka różnych miejsc do tańca: Palace, w którym ćwiczą zawodnicy, klub Rosa Negra, w którym wykonuje się najbardziej gorące tańce, kolejny klub, w którym amerykańskie nastolatki tańczą rock 'n' roll oraz ulice Hawany, na których tańczą Kubańczycy w każdym wieku. Ferland tak określa unikalną w tym filmie choreografię Jansen: “Było tam tak wiele stylów tańca: salsa, merengue, mambo, taniec afro-kubański, balet – wszystko razem wymieszane w nowy, cudowny sposób.” Katey i Javier są doświadczonymi tancerzami, którzy wnieśli różne style do ich współpracy. Jednak ani Garai ani Luna nie pobierali nigdy profesjonalnych lekcji tańca, więc pierwszym zadaniem choreograf Jansen było nauczenie ich kroków. Przed rozpoczęciem zdjęć aktorzy spędzili 10 tygodni w Puerto Rico, trenując 8 godzin dziennie pod okiem Jansen i czterech innych tancerzy, choreografów. “To było jak powrót do szkoły. Trzeba było wcześnie wstać i pójść do pracy. Mieliśmy lekcje tańców afro-kubańskich, tanga, salsy, pleny i innych” - wspomina Luna. Uczyli się też o historycznych przesłankach, w których tańce powstawały i ewoluowały. “Interesującym było studiowanie tego, jak Afrykanie wpłynęli na taniec na Karaibach. Na przykład, nauczyciel mógł pokazać nam krok, który wyglądał jak flamenco i wyjaśnił, że niewolnicy wymyślili ten krok, aby wyśmiać swoich panów. Kiedy wychodzisz wieczorem i obserwujesz ludzi poruszających się w ten charakterystyczny sposób i znasz historię tańca, to nagle widzisz jak Afrykanie wpłynęli na życie ludzi na Karaibach.” Każdy dzień rozpoczynał się od godzinnej rozgrzewki, po której następowały lekcje salsy. Na lekcjach tych kładziono nacisk na pracę nóg. Następnie mieliśmy godzinę tańca w parze. Po lunchu rozpoczynała się praca pod okiem choreografa. “Rozpoczęliśmy tworzenie układu tanecznego od łączenia ruchów rąk i nóg. Kiedy tańczysz z partnerem , twoje ręce pracują w innym rytmie niż nogi. Romola i Diego musieli nauczyć się poruszać rękoma do jednego rytmu i nogami do innego. To była bardzo ciężka praca” - powiedziała Jansen.

Nakręcenie Dirty Dancing 2 oznaczało odtworzenie miasta, które w większej części już nie istnieje. Ferland przedstawił Hawanę jako okazałe architektonicznie, piękne miasto. Pod tropikalnym słońcem zgromadzone są budowle w hiszpańskim, mauretańskim, włoskim, greckim i rzymskim stylu. Jak wyjaśnia reżyser - “Hawana przez 400 lat była miastem kolonialnym, będącym pod wpływem innych kultur. Chciałem położyć nacisk na międzynarodowy charakter tego miasta. Kiedy Katey przyjeżdża do Hawany, jest zaskoczona ogromem i romantycznym klimatem tego miasta. Takiej Hawany nie widzimy często we współczesnym kinie.” Dirty Dancing 2 kręcony był w San Juan, Ponce oraz Puerto Rico. Ulice Puerto Rico były wprost idealne na dubel ulic Hawany. “Kręcąc w Puerto Rico, byliśmy w stanie oddać klimat ulic Hawany” - powiedział scenograf Hugo Luczyc-Wyhowski. Ciasne, brukowe ulice i budynki starej części San Juan w pastelowych kolorach przypominały duplikaty starej Hawany, a plaże na wyspach zapewniły magiczne wprost ujęcia. Największym jednak wyzwaniem było stworzenie fikcyjnego, ekskluzywnego hotelu Palace i Oceana, bo nie było ani jednego budynku w Puerto Rico, któryby się do tego nadawał. Hotel Palace powstał z kilku budynków – schody z jednego, balkony z drugiego. W przypadku hotelu Oceana, który tworzony był na wzór sławnego hawańskiego hotelu Nacional, scenograf wraz ze swoim zespołem, zbudował front budynku, aby stworzyć wygodny apartament dla rodziny Millerów. Dirty Dancing 2 pokazuje jeszcze inną stronę Hawany - w ekskluzywnych klubach. W przeciwieństwie do obskurnych ulic starej części Hawany, kluby te odznaczają się nowoczesną scenografią zaprojektowaną tak, aby przyciągać bogatych bywalców i biznesmenów przybyłych na Kubę w powojennym okresie.” W latach pięćdziesiątych na Kubie zainwestowano ogromną ilość pieniędzy. Wpływ kultury amerykańskiej i pieniądza miał odzwierciedlenie w wyglądzie powstających w Hawanie budowli. Sceny w klubie kręciliśmy w fabryce Bacardi, podobnej do wielu nowoczesnych budowli na Hawanie” - zauważa scenograf Luczyc-Wyhowski.

Muzyka Dirty Dancing 2 oddaje klimat, różnorodność i witalność muzyki kubańskiej lat 50-tych. W pewnym sensie muzyka ta jest współczesna, ponieważ kubańskie, latynoskie i afro-kubańskie rytmy były inspiracją dla całego muzycznego wachlarza, począwszy od muzyki dance i pop do hip-hopu i rocka. Ścieżka do tego filmu powstała we współpracy z Clive Davis, legendarnym założycielem Arista Records, który opiekował się takimi artystami, jak: Whitney Houston, Aretha Franklin, Carlos Santana i Alicia Keyes. Przed spotkaniem z Clive Davis, producent Bender wraz z choreograf Jansen i producentem Budd Carr spędził dużo czasu na słuchaniu latynoskich piosenek z różnych stron świata. Po przesłuchaniu, jak określa Bender “tysiąca piosenek,” wybrali najlepsze ich zdaniem kawałki do ścieżki muzycznej do tego filmu. Bender kontunuuje: “Clive uwielbia muzykę latynoską, a jego wyczucie klimatu muzyki popularnej umożliwiło nam przeniesienie muzyki z lat 50-tych do współczesności. Niezwykle trudne było połączenie tradycyjnej muzyki latynoskiej, takiej jak salsa i meringue, z nowoczesnymi stylami, jak: rap czy pop i współczesnymi artystami.” Ścieżka dźwiękowa zawiera utwory takich artystów, jak: Mya; Santana; Jazze Pha z udziałem Monici; Orishas z udziałem Heather Headley; Wyclef Jean z udziałem Claudette Ortiz, Shawn Kane, Christina Aquilera czy też Black Eyed Peas.

Dirty Dancing 2 - podobnie jak pierwsza część, przedstawia romans i taniec. Film oparty jest na przeżyciach współproducentki i znanej choreograf JoAnn Jansen. W 1958 roku, JoAnn Jansen - nastolatka mieszkającą w St. Louis w stanie Missouri, przeprowadziła się wraz z rodziną do Hawany, gdzie jej ojciec otrzymał intratną posadę. Tak, jak inne amerykańskie rodziny, zamieszkała w luksusowym hotelu, w którym spełniana była każda zachcianka. Ludzie bawili się w ekskluzywnych klubach i kasynach. Dla JoAnn przyjazd na Kubę był szokiem kulturowym. “Byliśmy zwyczajną rodziną” - wspomina Jansen “i nagle zamieszkaliśmy w luksusowym hotelu z pokojówkami i szoferem, który była na każde nasze wezwanie. Oczekiwano od nas, że będziemy częścią wyższej amerykańskiej klasy społecznej, lecz ja zakochałam się w Latynosie, który pokazał mi niesamowity kraj - Kubę”. Mieszkając w Hawanie odkryła też jedyną w swoim rodzaju kulturę, w której taniec i muzyka są nierozłączne. Jansen tańczyła w balecie, a jej rodzice byli zawodowymi tancerzami baletowymi. Jednak taniec, który odkryła na Kubie, był całkowicie odmienny, od tego którego uczyła się wcześniej. Taniec umożliwiał zwykłym Kubańczykom wyrażanie myśli przy pomocy ciał. “Nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziałam” - wspomina Jansen. “W tańcu najważniejsza była wolność ciała i możliwość ekspresji. Odkryłam, że możesz poruszać się tak, jak tylko chcesz, bo to jest częścią twojej osobowości i nikt nie może tobie tego odebrać. Kubańczycy świetnie to rozumieją”. Przeżycia JoAnn Jansen na Kubie wpłynęły w dużym stopniu na jej życie i zadecydowały o wyborze kariery tancerki. Kiedy po raz pierwszy spotkała tancerza i aktora Lawrence Bender’a, prowadziła w Nowym Jorku własną szkołę tańca. Zaprzyjaźnili się, a po tym jak Bender został producentem takich filmów: Pulp Fiction Quentina Tarantino i Fresh Boaz Yakina, rozpoczęli współpracę. Przez wiele lat pracowali nad filmową ekranizacją młodzieńczych doświadczeń Jansen. Kiedy Bender został zaangażowany do produkcji drugiej części Dirty Dancing ich marzenia się spełniły. “Rozmawiałem z JoAnn i Boaz Yakin i zdałem sobie sprawę, że jej historia była wprost idealna na temat drugiej części Dirty Dancing” - wspomina Bender. “Pomysł zrobienia musicalu był mi bardzo bliski, jako dla tancerza. Zawsze chciałem nakręcić taki film.” “Uwielbiałem Dirty Dancing. Było w nim coś naprawdę specjalnego,” – mówi. Film z 1987 stał się fenomenem. Ludzie nie widzieli wcześniej takiego sposobu tańca. Lecz tym, co było w tej historii najbardziej interesujące, była Kuba – w znaczeniu kraju postrzeganego jako zakazany owoc. Niewiele osób miało okazję odwiedzić Kubę. Jest to miejsce, którym ludzie fascynują się.” Unikalny charakter tego opowiadania i jego umiejscowienie były kluczowe w przyciągnięciu uwagi, wielokrotnie nagradzanego reżysera Guy’a Ferland, który pracował wtedy przy serialu telewizyjnym The Shield i uhonorowanym Peabody Award filmie telewizyjnym - Bang, Bang, You’re Dead. “Tym, co było dla mnie interesujące w scenariuszu, było występowanie dwóch, tak różnych postaci, które mimo wszystko znalazły wspólny język. To w dzisiejszych czasach bardzo dobry temat na film” - mówi Ferland. “Tłem Kuby z 1958 roku była głównie muzyka i kultura. Musieliśmy odkryć te elementy widziane oczami naiwnej amerykańskiej dziewczyny. Dirty Dancing 2 jest nie tylko romansem, ale też musicalem i dramatem, opowiadającym o kulturze obcego kraju.”