To była wakacyjna miłość a może bardziej wakacyjne zauroczenie . Wraz z wakacjami historia się kończy . Zapewne wymienili się adresami /telefonami , raz czy dwa skontaktowali się ze sobą i tyle . Życie . Po takiej historii zostają piękne wspomnienia i tyle wystarczy .

Uważasz, że ten film nakręcono po to, żeby pokazać "wakacyjne zauroczenie" jakich wiele i widz wychodząc z kina pomyślał: wakacyjna przygoda, zostaną im wspomnienia i na tym się to skończy? To by nie tłumaczyło ogromnej popularności tego filmu

Dobrze że ktoś jeszcze rozumie kontekst dzieł filmowych i że miliony dolarów przeznaczone na srebrny ekran to nie przypadkowe inwestycje ale głęboko przemyślane owoce konkretnych nurtów kulturowych. Dziękuję za ten tekst (y)

A ja dziękuję za komentarz. Więcej moich tekstów możnaa znaleźć w necie. Pozdrawiam,

Akurat ten film miał bardzo niski budżet.

To widać ze nie potrafisz obejrzeć filmu i wyciągnąć odpowiednich wniosków.

Ja po "wakacyjnym zauroczeniu" mam prawie 12-letni staż małżeński i trójkę dzieci. Nie zawsze kończy się tylko na wymianie telefonów ;)

Świetny tekst.

Dziękuję.

Dobrze powiedziane.

Ooo, bardzo ciekawa wypowiedź. Widać, że tu ktoś zajmuje się antykukturą. A gdzie w necie są inne Twoje teksty?

Dziękuję. Piszę na blogmedia24 (kropka) pl. jako kazef. O filmach sporo, ale nietylko. Antykultury Karonia jeszcze nie czytałem.

Masz we wszystkim rację oczywiście.

Warto jednak zauważyć, że ideologiczny przekaz "Dirty Dancing" - jakkolwiek bardzo wątpliwy - w porównaniu z szambem które mamy dzisiaj, to film prawie religijny ;-)

Bardzo pesymistycznie patrzę w przyszłość, bo to co widzimy to już nie jest żadna rewolucja obyczajowa - w tym czy innym kierunku - ale po prostu całkowity rozpad struktur i norm społecznych. Kontekst etyczno moralny całkowicie pomijam, ale taki stan nie jest się w stanie utrzymać i musi ulec samozagładzie, która się zresztą równolegle dokonuje.

Bardzo dziękuję za opinię. DD wciąż jest powtarzany, bo zachował móc bałamucenia nastolatek. Ekscytują się muzyką z tego filmu, dziennikarze w telewizjach śniadaniowych, pytania np. o imię glownej bohaterki padają w teleturniejach ( widzialem na własne oczy w teleturnieju Postaw na milion). Zapraszam do lektury innych moich tekstow o kinie i nietylko na portalu blogmedia24, gdzie piszę jako @kazef

Super analiza.

Dziękuję

Bardzo ciekawy komentarz. Dzięki.
Z mojej strony mogę powiedzieć co mi się w tym filmie spodobało, a oglądałem jako 18 latek.
Film bardzo dobrze pokazał proces wchodzenia w świat dorosłych, w obszarze spraw męsko damskim. W filmie to Baby przeszła przez ten proces, od zakompleksionej dziewczynki, do dziewczyny fajnego macho.
Baby która traktowana jest na początku jak dziecko - przekracza próg dorosłości.
Uniezależniania się od rodziców. Pokazanie jest jakie meandry ją czekają. No i jakiś happy end który dawał nadzieję.
Baby podejmuje wyzwanie mimo że jest bardzo nieśmiała, wykonuje kroki, pracuje nad sobą, stara się jej coś osiągnąć. Jest ciężko. Ale udaje jej się. Na końcu odnosi spektakularny sukces i zyskuje akceptację rodziców.

No tak. To jest ta podstawowa warstwa, ktorą chwyta nastalatek, w tym przypadku nawet bardziej młode dziewczyny, bo dla nich przede wszystkim jest ten film. Ale te głębsze warstwy też oddzialywują na widza, nawet jeśli sobie ich nie uświadamia. Trochę do tego typu mechanizmów nawiązalem analizując "Milczenie" Scorsese. Pozdrawiam.

A według mnie fenomenem jest to, że nie ma innego filmu z aborcją jako z jednym z głównych wątków, który wpadłby w mainstream w Polsce. To trzeba przyznać bez względu na to jaki ma się na aborcję pogląd. Baby jest z jednej strony silną kobietą która wie czego chce (przykładowo to ona inicjuje seks jako pierwsza), ale z drugiej strony, kiedy tylko czegoś potrzebuje ucieka do taty, od którego jest uzależniona i to poniekąd pozwala jej na głoszenie frazesów o głodzie w Afryce przy pełnym stole z resztkami po kolacji. Ten film zadaje dużo pytań. A nawet jeśli by ich nie zadawał i byłby ckliwą bajeczką to jak to się ogląda! Może nie dla wszystkich, ale dla mnie to jest jeden z przykładów magii kina.

Temat aborcji pojawiał się już docenianych filmach wcześniej, wystarczy wspomnieć Miejsce pod słońcem (1951) tam również ten wątek, jest jedynie drugoplanowy, ale film podejmuje też inny ciekawy wątek podejmowanych decyzji, które mogą ranić drugą osobę, która zaangażuje się bardziej w relacje. Dirty Dancing doceniam głównie za ścieżkę dźwiękową, ale w melodramatyczność głównego wątku nie jestem w stanie uwierzyć zapewne dlatego, że ich relacje obieram jednak jako romans aniżeli miłość.

To budowanie argumentacji pod tezę. Małe studio, debiutant reżyser i chyba również scenarzystka, a to wszystko okazuje się ukartowaną, świadomą kontrkulturową akcją wymierzoną w konserwatywne wartości?
Moim zdaniem to po prostu dość naiwny film nakręcony przez dość młodą ekipę, z takim młodzieńczym sznytem, który trafił w emocje pokolenia. Zjawisko dość częste w kulturze.

Całe lata 60 70 8 80 były pełne tego typu smieci antykultury

 Z_Mazur - dobrze napisałeś!

Też tak uważam.
Dirty Dancing nie wydaje mi się być jakimś propagandowym, wyrachowanym, antykulturowym i proabrocyjnym filmem.
Z tego co wiem studio (lub producenci?) koniec końców chciało się nawet wątku aborcji pozbyć i powycinać te sceny z gotowego filmu.
Scenarzystka powiedziała, że jeśli tak zrobią, to logika całego filmu się posypie i ostatecznie przyznano jej rację.
Sama scenarzystka też mówiła, że jej intencją nie było pokazanie aborcji jak czegoś "świetnego", tylko jaka jest jej cena (dosłownie, ale i pewnie też w przenośni).
W komentarzach u góry gdzieś się przewinął Karoń i temat antykultury.
Ci ludzie mają tendencję do doszukiwania się wszędzie "lewactwa" i "marksizmu kulturowego".
Kiedyś trafiłem na jakąś jego spontaniczną analizę Lotu Nad Kukułczym Gniazdem.
Też coś tam gadał o motywie buntowania się przeciwko autorytetom, zapewne konserwatywnym, bla bla bla, generalnie kontrkulturowa propaganda.
A gdzieś później trafiłem na wywiad z Milošem Formanem, który mówił, że film jest tak z grubsza metaforą na przeciwstawianie się opresyjnej, komunistycznej władzy.
No to czy nie powinno się to w takim razie Karoniowi podobać? :D
Oczywiście nie przeczę, że filmy zawsze są odbiciem jakimś ideologii i poglądów na życie w danym okresie panujących.
Jasna sprawa.
Ale doszukiwanie się wszędzie dzieł propagandowych jest zabawne i daje lekką odklejką.
No cóż, ludzie mają taką tendencję, jedna strona widzi wszędzie radykalne konserwy i faszystów, a druga lewaków i marksistów kulturowych :)
A same studia filmowe i korporacje jeśli już, to kierują się tylko i wyłącznie hajsem, tam nie ma żdnej innej ideologii :)
Pozdrawiam

W końcu ktoś napisał prawdę o tym kmiocie kinowym i zlewa zalej hipisowskiej ideologi przemycanej pruderyjnie na dużym ekranie.

Według Pana ich romans był pruderyjny? - Według dla mnie bardzo letnio przedstawiony.

To prawda ale po prostu problem wynika z tego, że seks jest przereklamowany. Nie wiem po co tak pokazywać to zjawisko. Owszem- gra wstępna, pożądanie, podniecenie - te momenty dają przyjemne uczucie, ale ono później znika i zamienia się w ból, nudę, rutynę. W wieku 17-20 lat rzeczywiście uczucia mogą być ogromne, później to znika. Właśnie DlTego warto ten czas wykorzystać. Później nie będzie już nic. Brak młodości, seks z obowiązku lub w ogóle jego brak, malzenstwo w którym każdy siedzi w osobnym pokoju, życie bez celu. Ja chciałabym przeżyć coś takiego. Może przeżyłam coś podobnego, wielka miłość. Tylko dlatego nie jest w 100% zgorzkniała, tylko w 90%…

A według mnie fenomenem jest to, że nie ma innego filmu z aborcją jako z jednym z głównych wątków, który wpadłby w mainstream w Polsce. To trzeba przyznać bez względu na to jaki ma się na aborcję pogląd. Baby jest z jednej strony silną kobietą która wie czego chce (przykładowo to ona inicjuje seks jako pierwsza), ale z drugiej strony, kiedy tylko czegoś potrzebuje ucieka do taty, od którego jest uzależniona i to poniekąd pozwala jej na głoszenie frazesów o głodzie w Afryce przy pełnym stole z resztkami po kolacji. Ten film zadaje dużo pytań. A nawet jeśli by ich nie zadawał i byłby ckliwą bajeczką to jak to się ogląda! Może nie dla wszystkich, ale dla mnie to jest jeden z przykładów magii kina.

Moim zdaniem dobrze się to ogląda tylko ze względu na Patricka Swayze. Nic poza tym. Postać Baby jest koszmarna. Zapadła mi w pamięć scena, w której roztrzęsiona Penny przyznaje, że tak bardzo się boi, a ona zapewnia ją, że wszystko będzie dobrze. Tylko skąd ona mogła to wiedzieć? Miała gdzieś, co się stanie z Penny, wcisnęła jej kit bo już spieszyła tańcować ze ślicznym Johnnym. Sprawa aborcji potraktowana strasznie płytko. Mam problem, bach, pieniądze, pozbądź się problemu. Kolejnym absurdem jest to,co dzieje się później. Penny o mało co nie umiera, ale gdy dochodzi do siebie wszyscy się cieszą, że będzie mogła mieć dzieci. Paranoja. Później już o tym nie mówią, jakby ten dramat w ogóle nie miał miejsca. To zbyt tragiczny i arcytrudny temat, żeby nim żonglować w głupiej historyjce o pseudo mądrej smarkuli, która pierwszy raz poczuła motylki w brzuchu.

Ale kto mówi, że to musi być tragicznie? Właśnie o to chodzi, że aborcja tu nie jest potraktowana jako sytuacja graniczna, a jedyny problem jaki się pojawia na drodze to to, że nie jest wykonana legalnie i wywołuje komplikacje. Wszyscy się cieszą, że Penny żyje i dokładnie tak samo cieszyliby się, gdyby udało jej się wydobrzeć po komplikacjach po jakimkolwiek innym zabiegu. Dlaczego kwestia aborcji zawsze musi być pokazana jako arcytrudna i dlaczego zawsze musi grać bardzo ważną rolę w danym filmie? A ja nigdy nie mówiłam, że postać Baby jest postacią pozytywną, rzeczywiście pełno w niej sprzeczności i hipokryzji, ale z drugiej strony jest siedemnastolatką, która odkrywa samą siebie i dopiero uczy się swojej sprawczości lub jej braku. A poza tym film zaczyna się od jej narracji, można wnioskować, że historia pokazana jest z jej perspektywy, to wyjaśniałoby przerysowanie wielu postaci czy sytuacji i mniejszą koncentrację na innych. Ten film nie jest i nie ma być obiektywny. Właśnie po to jest medium jakim jest kino - to nie jest dokument i nie musi pokazywać obiektywnej historii. Przekazuje pewne myśli, wzbudza emocje, zadaje pytania i pozostawia pole do interpretacji i odbioru tego filmu. I nadal jest to absolutnie idealny przykład magii kina.

To dlaczego morderstwo nigdy nie jest pokazane w filmach jako lekkie łatwe i przyjemne? Ten film nie ma żadnej magii to po prostu niskobudżetowy gniot. Nawet legalnie wykonana aborcja niesie za sobą szereg komplikacji. To, czy jest wykonywana w podziemiu, czy w czystym gabineciku jest zabiegiem niebezpiecznym. Absurdem wydaje mi się po prostu zestawianie tak trudnej sytuacji z leciutkim, przyjemnym tanu tanu. Kiedyś pamiętam sytuację z liceum, gdy ktoś w wypracowaniu na pewien temat przytoczył cytatu z Hamleta, a zaraz potem z Jeżycjady. Tutaj mamy taką samą zależność. Nic do niczego nie pasuje. Popełnię tutaj świętokradztwo, ale o wiele bardziej logiczna była część druga. Być może słabo zagrana, ale walki na Kubie to już lepsze tło niż romantyczna znajomość rozpoczynająca się od wciskania pieniędzy na aborcję. Chcę zauważyć że dopiero wtedy cała taneczna paczka zaczęła się liczyć z Baby. Trochę to fałszywe.

Przepraszam że poprzednia wypowiedź jest chaotyczna, jestem tu od niedawna i nie wiem, jak edytować tekst.

Dzień dobry, chciałabym się Panem skontaktować. Wchodziłam na Pana profil każde ale niestety nie ma kontaktu. Mogę podać mój e-mail. Będę wdzięczna za odpowiedz ponieważ Pana treści są niezwykle interesujące, a poglądy podobne do moich zdarzają się niezwykle rzadko współcześnie.

Proszę podać mail. Napiszę do Pani

Karolina.seczkowska24@gmail.com
Nie widziałam odpowiedzi :) pozdrawiam