Te ponad 2.5 godziny zleciało jak z bicza walnął. Świetny scenariusz, który udowadnia że jak za mocno już zapomniany gatunek jakim jest western bierze się reżyser z oryginalną wizją można z tego wycisnąć ze tak powiem doskonałe soki ( jak np. "Prawdziwe męstwo" Coenów które było także wspaniałe).
Waltz z tą swoją uprzejmą niemczyzną dodał niepowtarzalnego smaczku obrazowi, aktor genialny,po prostu DO SKO NA ŁY - nominacja w pełni zasłużona, ciekawe jednak czy ma mocna konkurencję, jak w 2009. Trochę słabiej Foxx, zresztą spośród czarnoskórych aktorów nie jest to facet który umie popisać się jakimś swoim oryginalnym warsztatem.
I nadal mamy tutaj ten niepowtarzalny charakterystyczny dla Quentina misz-masz aktorski - obok gwiazd pierwszoligowych które są teraz wybredne co do ról (Di Caprio świetny jako czarny charakter) mamy gwiazdy zapomniane, z mniejszego ekranu (Don Johnson) plus gwiazdy kina europejskiego odkryte przez Tarantino ( oczywiście Waltz).
Scenariusz może nie jest jakiś powalający i wyróżniający sie ale jego wykonanie - no to po prostu aż sie miło ogląda, charakterystyczne długie dialogi i nagle akcja brutalnie nabiera tempa, nie wiemy co za chwilę się wydarzy.
Oby Tarantino nadal urzekał nas swoja wizją, oby "Django" nie było ostatnią wizja tego pana. Czekam na jego kolejne dzieła, z ogromną niecierpliwością. Każdy kolejny projekt coraz bardziej podnosi poprzeczkę i zaostrza smak.