Kameralny, krótki film o sile rażenia kina moralnego niepokoju. Tylko najbliżsi potrafią zadawać tak bolesne ciosy. W ponury, deszczowy dzień, w ciasnym mieszkaniu po zmarłym mężczyźnie dochodzi do konfrontacji pomiędzy dwójką jego dorosłych dzieci. Brat i siostra nie widzieli się od dawna. Ich drogi się rozeszły, ale wzajemne animozje zamiast zniknąć, nabrały na sile. Pewnych więzi nie da się zerwać, nawet, gdy się tego pragnie. Mieszanina żałoby, wódki i duszy, w połączeniu z minimalistyczną grą aktorską – ten film krzyczy tym głośniej, im ciszej jest opowiadany – tworzy zapadający w pamięć obraz kryzysu rodziny, uniwersalny pod każdą szerokością geograficzną.