Film będący pożegnaniem Barbary Hammer, w którym po raz ostatni powróciła do zgłębianego przez nią tematu choroby i śmierci. Pomyślany jako trzykanałowa instalacja, w której zostały wykorzystane medyczne, rentgenowskie klisze. Zapętlony, wieczny ciąg zapisanych trwale na kliszy obrazów kontrastuje z kruchością ciała performerki – Barbary Hammer. Ciała zanurzonego w tańcu ku śmierci. Film jest zaproszeniem do uruchomienia empatii, identyfikacji, odczucia wspólnoty. Ciało przedstawione na ekranie ma stać się zarazem przeżyciem osób po drugiej stronie ekranu.

Widzowie najnowszego autobiograficznego, eksperymentalnego filmu Barbary Hammer zostają zanurzeni w świat zmagania się z chorobą. Jako materiał dowodowy w procesie zbliżania się ku śmierci - zostały wykorzystane w filmie medyczne, rentgenowskie klisze. Zapętlony, wieczny ciąg zapisanych obrazów na kliszy kontrastuje z kruchością ciała kobiety, zanurzonego w tańcu ku śmierci.

Film jest zaproszeniem do uruchomienia empatii, identyfikacji z wrażliwym ciałem. Odczucia wspólnoty związanej ze strukturą ewolucji, biologicznego DNA. Hammer apeluje o zaangażowanie, współodczuwanie oparte na przedstawionych dowodach. Ciało przedstawione na ekranie jest zarazem naszym ciałem.