Do "Chinatown" sporo brakuje. Powiedzmy to sobie od razu. Już nie ma tak precyzyjnej i błyskotliwej intrygi, nie ma tej lekkości, teksty Nicholsona, mimo, że w większości też całkiem zabawne nie dorównują tym z arcydzieła Polańskiego.
Od wydarzeń ukazanych w pierwszej części minęło już 16 lat. Upływ czasu widać też po sylwetce J.J. Gittesa, który jednak dalej para się tym samym zajęciem: śledzeniem niewiernych małżonków. Tym razem Gittes działa na zlecenie dość szemranego biznesmena (Harvey Keitel). I mimo, że to pozornie niegroźna sprawa, Gittes znowu wikła się w skomplikowany labirynt kłamstw, intryg, zdrad i morderstw, a pewną rolę odegrają tu postaci znane z pierwszej części.
Jak na mój gust intryga jest zbyt przekombinowana i za bardzo skomplikowana, za dużo jest dygresji i wątków pobocznych, za dużo jest postaci, które niewiele wnoszą do intrygi. Sam film niestety bardziej podąża po ścieżkach kina noir wydeptanych raczej przez "Wielki sen", czyli niekoniecznie sensownych, ale efektownych, a w takim noir niespecjalnie gustuję. Całość ratuje na szczęście pastiszowy charakter.