zgodzę się z Tobą Ewa w całej rozciągłości,
te sceny rekonstrukcji są niesamowite,

też tak miałem ze mimo ze akcja toczyła się wolno, można rzec wrecz ospale, to wywoływała we mnie emocje, może nie sama tematyka ludzkiego życia mnie tylko zainteresowała, ale też różnorodność ludzi bedących w lawie przysieglych, chec przeciagniecia wlasnej racji czy tez egocentrycznosc niektorych bohaterow, ogolnei ujmujac cala plejada roznych chrakterow, ktore musialy ze soba wytrzymac kilka godzi nw zamknietym pomieszczeniu
p.s. swoja droga widze masz w zdjeciu moaj ulubiona aktorke, gratuluje gustu

Najwspanialsze w tym filmie jest to, że chłopak zostaje uniewinniony, ale nie w typowo hollywoodzki sposób. Facet, który stanął za nim murem kilkakrotnie powtórzył: nie wiem, czy jest niewinny, może jest, ale żeby go skazać nie może istnieć żadna wątpliwość. Tutaj nikt w spektakularny sposób nie udowadnia jego niewinności. Pokazuje tylko, że ma prawo się wahać. A kto się waha nie ma prawa rzucić kamieniem.