Drugi pełnometrażowy film fabularny scenarzysty, publicysty i pisarza Mikhaila Konovalchuka. Trudna do pomyślenia, paradoksalna historia miłosna.
Film przedstawia niezwykły, na swój sposób liryczny, epizod z ostatnich dni Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Oddziały Wehrmachtu wycofują się tocząc ostatnie bitwy, ewakuowane rodziny powracają do swoich domów. W jednym z na wpół zniszczonych domów dowódca Wehrmachtu pozostawia nastoletniego chłopca z Hitlerjugend. Chłopiec żyje odtąd jak w oblężeniu, nie ma, dokąd uciec, został sam we wrogim dla siebie mieście. Nie pozostaje mu nic innego, jak ukrywać się w posępnej ruinie.
Przez celownik swojego karabinu snajperskiego zaczyna obserwować życie mieszkańców ożywiającego się po wojnie miasta. Powoli zaczyna żyć ich życiem, cieszy się ich radościami. Do jednego z domów, po przeciwnej stronie podwórka, wprowadza się żydowska rodzina – ojciec inwalida, matka i piętnastoletnia, rozkwitająca córka. Niemiec, nieoczekiwanie dla siebie samego, zakochuje się w młodej Żydówce.