Tak to wygląda z perspektywy 2011 roku. Film zrobiony w latach 90tych, okresie burzliwych przemian ustrojowych. Taki "produkcyjniak", tylko, że innych przemian. To może powodować, że widzisz sztuczność i wydumanie. Fabuła nudnawa?... Cóż, kwestia nastawienia. Scenariusz zupełnie przyzwoity, biorąc poprawkę na tamte czasy (przypomnij sobie inne produkcje). Gra aktorska kiepska?... Bezbarwny Olbrychski, tak, jak zawsze. Romantowska nie przekonuje co prawda, jako bizneswoman swoim płaczliwym głosem, ale drugi plan, mnie się podobali: i Stroiński, i Pazura, i Frycz i reszta. Ścieżka dźwiękowa schrzaniona zupełnie. Ale to norma w polskim filmie. Ogólnie trzeba było dotrwać do końca. Nie zwala z nóg, ale przyjemnie się ogląda.

Zgadzam się z każdym zdaniem (zresztą widzę, że taką samą ocenę wystawiliśmy temu filmowi).

Fakt, totalny średniak. Przedmówca próbuje zwalić to na karb tamtych czasów, ale ja bym tego nie robiła, są znacznie lepsze produkcje z tamtych lat. Można obejrzeć i spokojnie dotrwać do końca, ale o jakiejś wygórowanej rozrywce - mowy nie ma.