W post-sowieckiej Rosji są tysiące bezdomnych dzieci. Twórcy - Hanna Polak i Andrzej Celiński -opowiadają nam tragiczną i wzruszającą opowieść o AIDS, wąchaniu kleju i brutalności policji.

Przejmujący dokumentalny zapis codziennego życia rosyjskich dzieci ulicy. Film pokazuje małych uciekinierów z domów dziecka wegetujących na dworcach i stacjach metra. Moskiewskie metro pełne jest tych bezdomnych dzieci. Śpią one wszędzie, gdzie tylko można sobie to wyobrazić. Brudne, bose wyciągają ręce ku przechodniom prosząc o pare groszy. Kamera czasem podgląda dzieci z dystansu, ale również one same zwracają się ku niej bezpośrednio.

W postkomunistycznej Rosji żyje od 1 do 4 milionów bezdomnych dzieci. Gdy kręcono zdjęcia do filmu, władze rosyjskie szacowały, że około trzydziestu tysięcy dzieci mieszka na ulicach i dworcach Moskwy. Autorzy przedstawiają świat bezdomnych dzieci. Porzucone i zapomniane przez rodziny, codziennie ignorowane przez przechodzących obojętnych ludzi wiodą żywot na marginesie rosyjskiego społeczeństwa niedającego im szans na normalne życie. Ze szczerych wyznań i bolesnych obrazów widzowie poznają ich tragiczną sytuację.

Bohaterami tego przejmującego filmu są dzieci, mieszkające na ulicach i dworcach Moskwy. Porzucone i zapomniane przez swoje rodziny, żyją na marginesie rosyjskiego społeczeństwa. Zazwyczaj uciekły z patologicznych, zdemoralizowanych rodzin, pełnych przemocy i alkoholu. By chronić się przed mroźną zimą dzieci, budują domy na rurach ciepłowniczych. Pieniądze zdobywają żebrząc lub prostytuując się. Aby nie czuć głodu i zapomnieć o okrutnym świecie wąchają klej.

Przejmujący dokument ukazujący życie bezdomnych dzieci we współczesnej Rosji. Zdane wyłącznie na siebie, wegetują na ulicach, dworcach i stacjach moskiewskiego metra. Brudne, głodne i bose, wykorzystywane seksualnie oraz prześladowane przez milicję, często uciekają w narkomanię, niedożywając pełnoletności.

Film ukazuje losy bezdomnych dzieci z moskiewskich ulic. Widzimy tu uciekinierów z domów dziecka i zdemoralizowanych rodzin, młodych narkomanów, brudne, bose dzieci żebrzące o każdą kopiejkę na kolejny dzień. Śpią w kanałach, pustostanach na ulicy i w pojemnikach na śmieci. Twórcy obrazu wprowadzają nas w mroczny świat małych bohaterów opowiadając dramatyczną historię ich życia. Mimo, że żyją w tak okrutnych warunkach nadal pozostają dziećmi. Bawią się, tańczą, śpiewają, marzą...