Miałam duży problem z ocenieniem tego filmu. Przez większą część seansu byłam skłonna wystawić mu 9 gwiazdek - trzymający w napięciu klimat, ciekawa fabuła, dobra gra aktorska, świetnie napisane postacie (szczególnie urzekła mnie Charlie, sama w sobie wyzwalająca we mnie emocje, których dawno podczas oglądania horroru nie czułam). Jednak cały efekt popsuła... końcówka, której idea wcale nie była zła, a przynajmniej niektóre jej elementy. Moim zdaniem film wypadłby o wiele lepiej, gdyby wyciąć ostatnich parę minut, najlepiej od momentu przebudzenia się Petera, z jego matką widoczną w kącie pokoju na suficie. Twórcy zostawiliby wtedy element niedopowiedzenia, mimo którego widzowie nadal byliby w stanie domyśleć się dalszego przebiegu wydarzeń. Trzeba przyznać, że reżysera poniosła wyobraźnia, a latająca Annie nadaje temu horrorowi Hollywoodzki posmak. W dalszym ciągu uważam, że moja ocena jest trochę niesprawiedliwa i za niska, lecz końcówka przysłoniła mi prawie wszystkie pozytywne aspekty tego filmu, po seansie zostawiając mnie z wielkim "Aha" na ustach, utrzymującym się przez kilka następnych dni. Mimo wszystko uważam, że jest to film, który warto obejrzeć, jako dobre dzieło kinematografii i miłą odmianę od Shitabelle czy Krucyfiksu. Jestem pewna, że w przyszłości obejrzę "Hereditary" ponownie, tym razem pamiętając, żeby je wyłączyć w odpowiednim momencie.