No cóż, ta recenzja jest zła bo całkowicie wypacza sens filmu i /lub książki. Po pierwsze, kobiety doskonale wiedza, że to jest fikcja a nie rzeczywistość. Po drugie, piszesz tak, jakby Daniel i Mark byli ideałami, na których nie zasługuje ktoś tak przeciętny jak Bridget. Ale oni wcale ideałami nie byli, jeden to zwiazkofob i popapraniec emocjonalny, drugi nudny sztywniak - według bohaterki. I obaj chlali piwsko oglądając mecze (w książce). Poza tym piszesz: po co się starać; kobiety myślą, że właściwie to nic nie muszą a zasługują na wszystko co najlepsze. No ale tutaj było wprost odwrotnie! przez calutką książkę i większość filmu Bridget starała się "poprawiać" siebie: zapisywała wagę i kalorie, co jadła i piła starając się kontrolować, chodziła na siłkę, czytała te wszystkie poradniki żeby właśnie się zmienić, pracować nad sobą. Inna sprawa, że jej starania zazwyczaj były bezskuteczne, i myślę, że głównie z tym kobiety się identyfikują- tzn tak jak bohaterka zadręczają się, że mają tyle wad (nadwaga, nałogi), a zmiany im nie wychodzą. Ale to nie znaczy, że nie próbują i nie pracują nad sobą! No i na koniec, właśnie z powodu tych nieskutecznych starań słowa Marka o tym, że lubi ją taką jaka jest, miały taką siłę rażenia. Gdyby Bridget w pełni akceptowała samą siebie i uważała, że zasługuje na ideał, powiedzenie że ktoś ją lubi POMIMO jej wad nie byłoby dla niej tak odkrywcze, znaczące.