Tak, dokładnie! Właśnie miałam zakładać temat o tym samym.
Też mnie zastanawia, co z ojcem Bryce'a, jeśli ktoś ma jakiś pomysł, niech się wypowie!
Jeżeli chodzi o drugą kwestię, to mimo fenomenu tego filmu, zabrakło mi w nim tego jednego. Co prawa to dzieci, ale jeśli byli już o centymetry od pocałunku i jeśli główna bohaterka marzyła o tym od tak dawna, to dlaczego nie zostało to pokazane w scenie końcowej? Wiadomo, że gdyby pokazano dalszą część tej historii, to pocałunek na pewno miałby miejsce, ale czemu mamy to sobie dopowiadać, zamiast zobaczyć to na własne oczy? :D

1) Wydaje mi się, że ojciec Bryce'a w młodości musiał nie mieć na tyle odwagi, aby pójść w kierunku swojej pasji - grać na saksofonie (czy na czym on tam grał ;)) Dlatego był rozgoryczony, gdy rodzina Bakerów mówiła, że ich synowie mają talent i będą robić karierę muzyczną. Jest nawet taki myślowy monolog Bryce'a, gdzie pyta siebie 'czy ja też jestem tchórzem?' i to było bodaj związane z epizodem jego ojca. Ogółem odnosiłem wrażenie, że jednym z motywów przewodnich tego filmu jest odwaga, realizowanie jakichś celów.
2) Oczywiście, że pocałunek mógł się pojawić, ale nie w takiej końcówce, jaką prezentuje film. Tam relacje bohaterów są budowane jakby od nowa, bo Juli ma przecież wątpliwości, czy Bryce (po swoich kilku wpadkach) jest rzeczywiście taki, jakim go widziała, czy mieni się wszystkimi kolorami. Posilę się opisem filmu i zacytuję 'aż do momentu, gdy odkrywają kim są - a tak naprawdę: kim są dla siebie nawzajem.'
Pozdrawiam

1) Ja to odebrałam tak, że on z jakiegoś powodu zrezygnował z grania i ciągle go to prześladuje i zazdrości tym braciom że zwiążą przyszłość z muzyką. To go meczy od lat i powoduje ze jest taki zgorzkniały. Nie wiem tylko czy zrezygnował bo musiał (np ciąża i szybkie założenie rodziny, praca itp) czy dlatego że był tchórzem i bał się że nie jest zbyt dobry. A może rodzice mu zabronili (a u Bakerów rodzice wspierali synów i to go jeszcze bardziej złościło)

2) Też na początku pomyślałam że brakuje mi tego pocałunku na końcu ale z drugiej strony Julie w tej ostatniej scenie "mówi" coś w stylu że zdała sobie sprawę ze oni tak na prawdę nigdy ze sobą nie rozmawiali. Bo faktycznie cała ta znajomość oparta była na zdawkowych "do zobaczenia w szkole", "na razie", "cześć" itp. Gdzieś tam była od początku ta chemia między nimi (najpierw jednostronne zauroczenia a później coraz bardziej obustronne) ale mimo wszystko oni się nie znali zbyt dobrze. I ten pocałunek chyba byłby dosyć szybki. Nie czasowo bo minęło chyba z 10 lat ich "znajomości" ale bardziej za szybki pod względem tego że dopiero zaczęło coś tam się dziać tak na poważnie między nimi. Poza tym to jednak lata 50-60 a nie dzisiejsze rozhuśtane czasy gdzie pewnie na 1szej rance poszliby na całość ;)

Nie było chemii, tylko manipulacja tej dziewczyny. Najpierw się za kimś lata , później olewa i to działa to na każdego niedoświadczonego. Czy wy jesteście z pdst. żeby nie ogarniać takich podstaw. Bez chemii to nic niewarte, nawet jeśli to fajna dziewczyna. Jest pusta bo poleciała na urodę i nic więcej. On dał się zmanipulować, ale na dobre mu to wyjdzie, bo otworzy horyzonty. Może sytuacja win win. Jednak w miłości gra wszystko i to od pierwszego spojrzenia, poznajesz kogoś wartościowego, pięknego do kogo czujesz chemie. Jakiś rodzaj szczeniackiej znajomości, która szybko sie rozpadnie. Gościu to za wysokie progi dla niej i vice versa. Wyjątkowość się w sobie ma, ona znajdzie kogoś takiego jak ona sama a on ładną ale nie głupią. Ona za brzydka na przystojniaka on za mało wyjątkowy. Pff. Cóż za niedojrzała widownia .