Zapraszam do lektury "Chłopek", "Alei włókniarek" czy "Marty" Elizy Orzeszkowej. Tu są właśnie takie prawdziwe życia jak w filmie. Czasami właśnie prawdziwe życia są tak naznaczone wieloma zakrętami, że jakby opowiedzieć je innym, to można by powiedzieć, że zbyt szalone i nieprawdopodobne. Wg mnie "przekombinowanie" to odnośnik do chęci, by życie było proste, przejrzyste, ale najczęściej takie nie jest. Niestety.

Przyznaję, że ja też bardzo ciężko oddychałam podczas filmu - z napięcia i przeżywania historii. Wcale takie głośniejsze oddychanie innych nie musiało oznaczać ich spania. Ja pierwszy raz od nie wiem jak dawna w średniej wielkości mieście miałam zapełnione 2/3 sali kinowej - dawno nie miałam tyłu wspologlądających! Wiekowo dość wysoko, ale nikt nie zdradzał takich reakcji, jak opisujesz. W bardzo dużym skupieniu oglądaliśmy.